Verloren ben ik. Verloren in tranen van geweld, bloed en pijn. In een donker gat. Een eindeloos donker gat. Waar is het begin? "Ik huilde, tot mijn tranen stopte, ze waren op. En toen zwom ik en verdronk ik in die eindeloze zwarte zee van geweld, bloed en pijn. En toen ik uit gezwommen was sliep ik. Ik sliep tot ik niet meer kon slapen. En toen ik wakker was storte ik in. Dwars door de grond het zwarte gat in. En nu ben ik verloren." Mensen die ik verloor. Ze komen niet terug. Ze gaan verder en het is mijn schuld. Mijn stomme eigen schuld. Ik lette alleen op de uitgang van het gat. Wat achter bleef, bleef achter. En nu ben ik het kwijt. Dom dom dom. Nu val ik terug het gat in. Terug de zwarte zee in. En de pijn is weg, het bloed en het geweld. Alleen spijt blijft over. Iedereen zou mij moeten vergeten en toch kan ik het niet laten dit na te laten. Sorry. Ik ben laf. Verbrand dit. Stop het weg, verberg het en denk
Daar hield de brief op. Afgescheurd.
Opgedragen aan llamacornxxx
JE LEEST
Geschreven door...
Short StoryHij trok mij mee over het natte zand. Zo snel ik kon rende ik achter hem aan. Plots bleef hij staan en wees naar iets wat ik niet kon zien. Al snel stond ik naast hem en keek net als hem met grootte ogen naar de groene fles die glinsterde in het lic...
