_Joey's POV_
Pumunta ako sa bahay naming ng besh'es ko. walang tao.
"magingat ka Joey. Lagi" may nagecho naman na boses sa tenga ko. bigla namang napatulo ung luha ko.
"Kuya" bulong ko. nawala na ung mga treasured memory ko sa kanya. Sa kanila. Kasi... kasi ninakaw na itong lahat
May naramdaman akong lumaabas sa loob ng damit ko. ang cute cute niya padin... pinunasan ko naman ung luha ko
"did you do it right? You're the one stealing my memories" napatawa naman ako, kasi kahit alam ko ng siya un di ko parin siya kayang iwanan. Pero may kinaganda din pala ung ginawa niya
"I'm not stealing them Jaime, I'm just healing you and part of it is getting a part of your memory. I'm sorry" nabasa kong sabi niya
"Don't call me Jaime, Jave. I'm Joey forever." Tapos bumalik na siya sa lunga niya. San pa ba, di sa loob ng damit ko. everytime I feel hurt, she's the one helping me mend it. Ewan ko kung paano niya un ginawa, pero parang kung anong POL ang meron ako, meron din siya. Hope she'll not become me. the true blood me.
Papasok na sana ako sa room ko kaso lang may naramdaman nanaman ako. Ung lagi kong nararamdaman this past few days
"It's time Joey" may malakas na echo nanaman sa bahay. Then suddenly ung panigin ko nagblublur na. pero bago un pinalabas ko muna si Jave sa katawan ko. bale, this will be the first time na pinalabas ko siya na talagang nasa sahig na siya
"Guide him" sabi ko dito, then everything went black
_Timothy's POV_
Ito na, makakapaghiganti narin ako
Pumasok ako sa kwarto niya. Alam kong nandun siya. Nagtatago.
"Dad?" tawag ko dito, lumabas naman siya
"Oh, Timothy, bat ka nandito, it's dangerous here." Sabi niya
"dad are you fine?" tanong ko. he's afraid and I know it
Pinaupo naman niya ako. Huminga siya ng malalim.
"it's just that... I'm sorry son" sabi niya saka niya ako hinug. Ayaw kong magkaroon ng interaction sa lalaking ito.
"I'm sorry too, Sovran" sabi ko, sabay nun ang pagpasok ni Joey. Just what scene I wanted
Nagulat naman si dad kaya napabitaw siya agad. I know his plans, he will go to the past and escape if something like this will happen kaya naman inunahan ko na siya. I touched him, not knowing na may motive ako dun. I'm holding a Nulificator Stone.
"what? SON!" sabi nya sa akin na nanlilisik ang mga mata.
"Don't call me Son, Sovran! I'm not you son. You killed my family remember, and its time for my revenge" sabi ko saka sinenyasan si Joey
Ginawa naman niya, sinaksak niya directly sa heart si Sovran, at naramdaman kong unti unti ay nanghihina na siya, hanggang sa mawalan na siya ng dugo sa katawan niya. Napansin ko din na hinahawakan parin siya ni Joey. Maybe she's getting all his POL. Just like what has been planned tapos in the end mapapasa akin din. Then I'll frame her up and as his son I'll be the successor.
"Well, done---akkk" napahawak ako sa tyan ko. what the! What is she doing! Tumagos yung blade sa katawan ko. sa may tyan ko.
"YOU!" sigaw ko paglingon ko sa likod ko
"Joey, kill her!" utos k okay Joey, but instead na gumalaw siya, tumayo lang siya dun na naginginig. Tch. If you'll not gonna help, I'll do this on my own. I'm gonna kill you too then.
Naramdaman kong tinaggal naman na niya ung blade niyang tinusok niya sa tyan ko. humarap ako sa kanya
"How dare you!" sabi ko saka ko siya sinugod.
***
BINABASA MO ANG
THIS STORY NEEDS NO TITLE
FantasyNothing felt wrong. Everything was just fine. Not until I entered BILFERS. I deserve to be there, but I don't belong. It's like my life's identity has been hidden for years. I've been a person I wasn't suppose to be. A person good enough to be ME.