Gedichten

Door de bomen het bos niet zien

Jouw moeder mag mij niet
Mijn vader mag jou niet
Jij kan niet omgaan met verdriet
En ik kan er niet tegen
Als jij het mijne niet ziet

Opgedroogd en afgedroogd
Heb jij je leeftijd goed verhoogd
Tot ik op een dag
Plots jouw leuke-eikel-en-niet-wijkend-
Voor-een-ander-toch-verstandig gedrag zag

Ik kan niet omgaan met ongeduld
Maar ook mijn geduld is gauw gevuld
Vervuld van afschuw tegen al het harde Hypocriet
Duld jij dus op jouw beurt
Al die karaktertrekken van mij niet

Toch begonnen wij in een café
Met al onze vrienden mee
Samen weg te lopen
Straalbezopen stonden we open
Voor iets waar ik nu nog steeds alleen maar op kan hopen

En als het je iets uitmaakt
En dat doet het dus antwoord gauw
Zodat ik met een snel bonkend maar gerust hart verliefd kan zijn op jou

Kunnen wij vergeten van het bos diep in de nacht
Dat donker dreigend dichtbij lachend smachtend op ons wacht
Kunnen wij vergeten van het waarschijnlijk het misschien
Kunnen wij de bomen ooit weer los van elkaar zien