Gedichten

Klaar

Je dacht misschien dat ik klaar was. Geeft niet, het is je vergeven, ik dacht het ook. En ergens hadden we ook gelijk weet je. Dat ergens lag in dit boek en, onverwacht, ook in dit account. Maar niet in het schrijven. En al helemaal niet in het schrijven van gedichten. Niet in het schrijven over al mijn crushes en gedachten. Dat ging altijd door. Ik klink nu als een erg egoïstisch persoon. Ik zal het niet slecht opnemen, dat beloof ik.

Het punt is, ik ben altijd verder gegaan. En nu heb ik een manier gevonden waarop anderen mee kunnen gaan.

Zelfs als niemand dit leest, zal ik nog gelezen worden, gek genoeg, want:

IK GA EEN ACCOUNT DELEN

Je begrijpt me niet verkeerd, ik ga een account delen. En niet met zomaar iemand, zelfs niet met zomaar iemanden, maar met mijn collega's met wie ik al een enorme wedstrijd georganiseerd heb, die zichzelf al honderden keren bewezen hebben en die bovenal nu al twee jaar mijn deelgenoten zijn in ons groepsgesprek "Standplaatsgebondenheid".

Drie keer raden hoe ons account gaat heten.

Hoe dan ook, als je dit leest, weet waar je moet lezen.

We zullen als de mensen op een klein eilandje zijn in een zee van accounts in een oceaan van verhalen: stabiel, voor elkaar klaarstaand (als dat correct Nederlands is) (spoiler: dat is het geloof ik niet) en eigenlijk hebben we weinig nodig behalve elkaar.

En ieder die dit leest, als het even kan.

Hiermee is dit verhaal dan echt definitief denk ik op zijn eind gekomen, dank iedereen (drie of vier personen) die dit leest en dus blijkbaar altijd bij me is geweest.

-x A