Gedichten

Het Bal

Het enige wat ze had gewild
Was in haar jurk zweven
En voor even alles vergeten
En voor even alles vergeven

Dan zou hij haar zien
En zij zou in het rond kijken
Op die manier zijn blik ontwijken
Tot ze zou bezwijken en terug zou kijken

Dan zou hij naar haar komen
Keek zij hem met passie aan
Zou zijn blik naar haar lippen dwalen
Zouden ze samen op de dansvloer staan

Dan zouden zij schuifelen
En zij in haar jurk zweven
Even voor alles vergeten
Even voor alles vergeven

Desondanks zou hij sorry zeggen
Voor alles wat hij had misdaan
Zij zou dan naar zijn lippen kijken
En ze zouden van de dansvloer gaan

Ergens in de groene tuin
Met perken rode rozen
Zou ze blozen en boze
Gedachten verachten

Dan zou alles goed komen
Als hij nu maar op kwam dagen
Want de klok sloeg twaalf uur
En zij kon de spanning niet meer dragen

Nog droeg zij haar zilveren jurk
Ze had voor hem haar haar gekruld
Geduld was niet haar sterkste kant
Plots zag ze hem bij de andere wand

Hij zag haar niet
Haar ogen vulden zich met tranen en
Ze voelde zich vijftien jaar ouder
Was het alweer zo lang geleden?
Ze voelde een hand op haar schouder
En keek in de ogen die ze had gemeden

Ze eindigde met een gebroken hart
Hard waren zijn woorden geweest
Het meest schaamde ze zich
Voor haar verwachting van het feest

Maar het enige dat ze had gewild
Was in haar jurk zweven
En voor even als vergeten
En voor even alles vergeven

Phoebe Tonkin, rinkelt er bij iemand een belletje?