Inseparable ~ A Zayn Malik fanfiction

Hoofdstuk 1

Ik word wakker door mijn wekker. One thing schaalt door mijn kamer en ik rek me uit. Ik wrijf in mijn ogen tot ik helder zie. Vandaag ga ik met Zayn mee naar de studio. Een glimlachje verschijnt op mijn gezicht als ik eraan denk. Ik sla mijn deken van me af en stap uit bed. Nog suf loop ik naar de badkamer en gooi ik wat water in mijn gezicht. Ik schrik van de temperatuur van het water en gelijk ben ik wakker. Ik borstel mijn donker bruine haar voorzichtig door. Als er geen klitten meer inzitten poets ik mijn tanden. Ik huppel naar mijn kamer trek mijn kast open. Snel kleed ik me aan en ga ik voor de spiegel staan. Ik draai even een rondje om te kijken of alles goed zit, niet dat ik alles kan zien. Ik doe mijn haar in een staart en begin aan mijn make-up als er op mijn deur geklopt wordt. ‘Kom maar binnen hoor.’ Zeg ik terwijl ik mijn oogpotlood op probeer te doen. Zayn steekt zijn hoofd om de hoek. ‘Zayn.’ Zeg ik met een hoog stemmetje. Ik laat mijn potlood vallen en ren naar hem toe. Hij pakt me vast en geeft me een knuffel. ‘Ben je al bijna klaar?’ Vraagt hij als hij me loslaat. Ik knik en ga weer verder met mijn oogpotlood. Zayn gaat op mijn bed zitten en trekt de deken recht. ‘Bedankt.’ Mompel ik geconcentreerd. Als ik na 10 minuten klaar ben met mijn make-up pak ik mijn tas en gooi ik er wat spullen in. Ik zet mijn zonnebril op mijn hoofd en ga tegen de deurpost aanhangen. ‘Ik ben klaar.’ Zeg ik en Zayn staat op. ‘Dan gaan we maar he.’ Ik knik en hij volgt me naar beneden. Ik pak nog een muffin van het bord op de aanrecht en zeg mijn ouders gedag. Zayn loopt al naar z’n auto. ‘Tot straks meisje, veel plezier.’ Zegt mijn vader en ik glimlach naar hem. ‘Bedankt pap, tot straks.’ Ik sluit de deur achter me.

Ik loop naar Zayn’s auto en  trek de portier open. Ik laat me op de passagiers stoel naast hem zakken. Het is nog vroeg en er zijn amper mensen op straat. Toch rijden er achter en voor ons bewakers in zwarte auto’s . Ik ga een beetje comfortabel zitten en zet mijn zonnebril op omdat de felle ochtendzon in mijn ogen schijnt. ‘Mag de radio aan?’ Vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. Zayn knikt en start de auto. Ik zet de radio zacht aan en zing mee. Zayn neuriet mee, maar concentreert zich meer op de weg.

 Na een kwartier rijden we een parkeerplaats op voor een groot gebouw. ‘We zijn er.’ Zegt Zayn en hij glimlacht naar me. Ik stap uit en loop naar de deur. Zayn blijft nog even zitten en grijnst naar me. Ik snap niet wat er zo grappig is, tot ik tegen twee grote mannen opbots. ‘Je mag er niet in, sorry.’ Zegt een van hen. ‘Sorry?’ Vraag ik verbaasd. ‘En waarom mag ik er niet in?’ Ik kijk achter me en maak een gebaar naar Zayn dat hij me moet helpen. Hij grijnst en stapt uit de auto. ´Ze hoort bij mij.´ Zegt hij en hij slaat een arm om mijn schouders. ´O sorry.´ Zegt een van de mannen en ze gaan aan de kant. We lopen door de deur en Zayn begeleid me naar de ruimte waar de opnames worden gemaakt. Ik zie de rest al zitten en loop de kamer in. Ik geef ze allemaal een knuffel en ga naast Niall zitten. Als ze na een tijdje klaar zijn met praten en tekst doornemen willen ze allemaal iets te drinken, en ik besluit om dat maar voor ze te halen dan. Rustig volg ik de bordjes naar de wc, waarschijnlijk staat daar wel een automaat. Als ik zo ongeveer het hele gebouw rondgelopen heb kom ik bij een automaat. Ik pak mijn geld uit mijn zak en haal 4 flesjes cola en 2 fanta. Rustig loop ik dezelfde route terug. Ze zitten te wachten op me, en als ik de flesjes heb uitgedeeld en ze wat hebben gedronken gaan ze beginnen.

 Na ongeveer een uur zijn ze klaar. Ze komen de opnamestudio uit. ´En, hoe vond je het?’ Vraagt Zayn aan me. ‘Het is een mooi liedje.’ Zeg ik en ik glimlach naar alle 5 de jongens. ‘Uhm, Julie..’ Begint Zayn. Ik zie dan Liam hem een zachte stoot geeft met zijn ellenboog. ‘We dachten eraan om er even tussenuit te gaan, 2 weekjes ongeveer, en we vroegen ons af of je mee zou willen?’ Zayn kijkt me verwachtingsvol aan. ‘Maar het hoeft natuurlijk niet, ik snap het als je het liever niet wilt, dan heb je bijna geen rust enzo en ..’ Ik onderbreek hem. ‘Tuurlijk wil ik dat!’ Zeg ik en ik vlieg hem om de hals.