Inseparable ~ A Zayn Malik fanfiction

Hoofdstuk 30

'Wat?' Ik kijk hem verbaasd aan en knipper een paar keer met mijn ogen. Staat hij hier nou echt of droom ik weer? Dylan begint te lachen.

'Ook hallo.' Zegt hij met een grijns. Ik schrik er gewoon van. Het is toch raar dat hij hier net voor de deur staat als ik die nacht over hem heb gedroomd? Ja dat is raar.

'Ja hoi.' Mompel ik. 'Ik had dit niet helemaal aan zien komen eerlijk gezegd.' Dylan lacht nog steeds.

'Ik was in de buurt, en dacht "eens kijken hoe het met haar is", want ik wist je adres nog.' Zegt hij schouderophalend.

'Ja, ja ik zie het.' Mompel ik, nog steeds overdonderd.

'Dus hier woon je? In het donker kon ik het niet echt goed zien.' Hij kijkt bewonderend naar het enorme huis voor hem. Ik sta ongemakkelijk tegen de deurpost aangeleund.

'Nou nee, dit is niet mijn huis. dit is het huis van mijn vriend.' Dylan wendt zijn blik af van het huis en kijkt nu naar mij.

'Je vriend?' Ik knik. 'Ja, mijn vriend.' Hij bijt even op zijn lip en haalt een keer een hand door zijn haar.

'Wie is je vriend?' Vraagt hij dan, zonder ook maar één keer zijn blik van me af te wenden.

'Zayn, maar die ken je vast niet.' Hij denkt na.

'Die naam heb ik wel eerder gehoord.' Ik rol met mijn ogen. Is ook niet zo raar als hij in een band zit die wereld beroemd is. Dylan glimlacht naar me als hij het ziet.

'Hij zit in One Direction.' Zeg ik dus maar en hij knikt.

'O, dan weet ik wel wie je bedoeld, mijn kleine zusje is helemaal gek op hun.' Hij slaat z'n armen over elkaar. 'Maar hoe moet ik nou weten dat je niet liegt? Ik bedoel, er zijn miljoenen meisjes die hem wel als vriend willen hebben.' Ik haal mijn schouders op.

'Klopt, maar ik ben de gelukkige. Je kan op internet kijken, of in roddelbladen ofzo, en ik heb wel wat foto's op mijn telefoon voor als je het nog steeds niet geloofd.' Zeg ik nonchalant, alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat ik de vriendin ben van Zayn. Ja, voor mij wel, maar voor andere misschien niet.

Dylan knikt een paar keer. 'Ik geloof je wel. Maar ik ga maar weer eens. Het ziet er ook naar uit dat jij net weg wilde gaan?' Ik knik.

'Ja klopt, ik was net op weg naar Zayn.' Hij maakt al aanstalten om te gaan.

'Leuk om je weer eens gesproken te hebben, ik kom nog wel eens langs.' Ik knik als hij dat heeft gezegd. Hij loopt terug naar de auto en ik doe de voordeur dicht. Met een zucht ga ik er met mijn rug tegenaan hangen. Gelukkig is hij weg. Voor mij was het awkward, voor hem niet want hij heeft niet van die rare dromen. Neem ik aan dan.

Ik parkeer Lucas' scooter nadat ik door een hele menigte mensen heen moest met bewakers voor, achter, rechts en links van me, en loop naar binnen. Bij de receptie vraag ik waar ik heen moet. De vrouw legt alles uit en ik ga op weg naar de opname studio.

Ze hebben een pauze. Of in ieder geval zoiets, want ze doen niks als ik binnenkom. Ik zie aan hun gezicht dat ze blij zijn me te zien en Harry springt meteen op om me te omhelzen. Tot mijn grootte verbazing zie ik Zayn niet.

'Waar is Zayn?' Vraag ik als ik mezelf op de bank laat zakken naast Louis.

'Die is even naar starbucks.' Zegt Liam wanneer hij opkijkt van z'n telefoon.

'O oké.' Zeg ik droog.

'Wat doe je hier eigenlijk?' Vraagt Niall, die me vanaf de andere bank aan kijkt.

'Wil je me weg hebben?' Vraag ik en Niall schud snel zijn hoofd.

'Natuurlijk niet.' Zegt hij terwijl hij zijn tong uitsteekt.