Inseparable ~ A Zayn Malik fanfiction

Hoofdstuk 11

‘Waarom.’ Is het enge wat ik kan zeggen. Waarom moest dit mij nou weer overkomen? Wat heb ik het management nou ooit misdaan wat zo erg is dat ze niet willen dat Zayn en ik bij elkaar zijn. Hij  drukt zijn lippen in mijn nek en mompelt wat. ‘Wat ga je doen?’ Fluister ik en Zayn kijkt me aan. ‘Ik laat je niet gaan Juul.’ Zegt hij en hij legt zijn hand op mijn wang. Ik sluit mijn ogen en verberg mijn gezicht in zijn borst.

 Ik word wakker van gerommel op de gang. Onder de deur door kan ik zien dat er mensen voor onze deur staan. Ik wil Zayn niet wakker maken dus ik sta zachtjes op en loop richting de  deur. Ik ga tegen de muur aanhangen en probeer te verstaan wat de mensen op de gang zeggen. ‘Weet je zeker dat dit de goede kamer is?’ ‘Ja, dat heb ik nu al honderd keer gezegd.’ Sist de andere terug. Ik ril, hebben ze het over onze kamer? ‘Nou, maak je die deur nou nog open?’ Na een paar seconde hoor ik gerommel in het slot. Ik verstijf van angst, maar ik weet dat ik snel iets moet doen. Mijn ogen zijn ondertussen gewend aan het donker en ik zoek naar iets wat me kan helpen om me te verdedigen als ze binnen zijn. Ik wil net lopen naar het bureau om de lamp te pakken, maar ik ben te laat. Er klinkt een klik en de deur springt open. Snel ga ik met heel mijn gewicht tegen de deur staan, maar iemand aan de andere kant duwt terug. Ik voel dat de deur stukje bij beetje verder open gaat en ik vloek. ‘Zayn!’ Roep ik, maar hij wordt niet wakker. ‘Zayn.’ Roep ik weer wanhopig, maar het heeft geen effect. De deur is bijna zover open dat er iemand door naar binnen kan. Ik moet echt met al mijn kracht tegen de deur duwen, maar het lukt gewoon niet. Één moment verslap ik en daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt. De deur vliegt open en ik word er vanaf gegooid. Ik ren naar het bed en schud Zayn wakker. ‘Zayn wakker worden! Zayn wordt wakker!’ Hij draait zich kreunend om en kijkt me moe aan. ‘Zayn er zij…’ Ik kan mijn zin niet afmaken. Iemand slaat een hand om mijn mond en ik word naar achteren getrokken.

Zayn zit meteen recht overeind en wilt aanstalten maken om uit bed te springen, maar degene die mij niet vastheeft  houdt hem tegen. ‘Nee, blijf maar waar je bent.’ Hoor ik een zware stem zeggen en hij blijft stil zitten. Een klein lampje wordt aangeklikt en ik zie in het magere schijnsel van licht dat het twee mannen zijn die onze kamer binnen zijn gekomen. Ik worstel met de man die me vasthoud, maar het heeft niet veel zin, hij is duidelijk sterker dan mij. ‘Wat doen jullie hier?’ Ik heb Zayn nog nooit zó boos gehoord. Hij is op de rand van het bed gaan zitten en kijkt de mannen een voor een woedend aan. ‘Nou, we kwamen om je vriendinnetje te ontvoeren, maar dat is mislukt.’ Er klinkt een beetje irritatie in de stem van de man. Zayn wil opstaan maar de man werpt hem een woedende blik toe. Zayn staat toch op en loopt in mijn richting. ‘Dat zou ik toch maar niet doen.’ De man die me vast heeft haalt iets uit zijn zak tevoorschijn en houd het voor mijn keel. Zayn deinst achteruit en verzet daarna geen stap meer. ‘Dus, ik zou maar meewerken als ik jou was.’ Zijn knijpt zijn ogen tot spleetjes. ‘Wat willen jullie?’ Vraagt hij argwanend. ‘Geld natuurlijk. Wat dacht je ervan dat we jou vriendinnetje ergens mee naartoe nemen, en eisen dat jullie losgeld betalen? Je hebt vast genoeg geld of niet?’ De man rolt met zijn ogen en lacht spottend. Vuur brand in Zayn’s ogen en hij vliegt op de man af. Die springt soepel opzij en Zayn mist hem net. Meteen zijn er gevolgen van Zayn’s  ‘aanval’. De man achter me laat zijn mes zakken naar mijn buik en maakt een diepe snee. Mijn gegil wordt waarschijnlijk door het hele hotel gehoord. Bloed vloeit uit de snee en kleurt mijn hemptje en de vloer rood. Zayn trilt, met zijn handen tot vuisten gebald. ‘Blijf verdomme van haar af.’ Sist hij. Tranen stromen over mijn wangen en ik probeer me nog los te trekken, maar bij elke beweging doet de snee meer pijn.

‘Jeetje wat is hier aan de hand?’ Niall en Liam komen de kamer binnen stormen, zonder te weten waar ze nu in beland zijn. Ze blijven stil staan als ze de onbekende mannen zien. Een houdt mij vast, de andere houd Zayn in de gaten die nog steeds staat te trillen. Hun mond zakt open van verbazing.  ‘Help.’ Smeek ik door mijn gesnik heen en ik kijk ze smekend aan. Een paar seconde later komen Harry en Louis ook, die dezelfde  reactie hebben als hun voorgangers. Dan ziet Niall al het bloed op de grond. ‘Juul, wat is er gebeurd?’ Vraagt hij geschrokken maar voor ik antwoord kan geven zwaait de man achter me met zijn mens in de lucht en lacht hij. Niall balt zijn handen tot vuisten en zet een peer stappen in de richting van de man. De rest komt achter hem aan. Hij heeft dan wel een mes, maar dit gaat ze echt te ver. De man steekt het mes in mijn schouder en mijn geschreeuw vult de ruimte. Dit gaat ze echt te ver. Niall vliegt op de man af, gevolgd door de andere. Meer krijg ik niet mee, want alles wordt zwart voor mijn ogen.