Inseparable ~ A Zayn Malik fanfiction

Hoofdstuk 2

Na de opnames geen we iets halen bij Starbucks. Nouja, ‘we’ kan je niet zeggen, want ik ben de enige die uit de auto moet om het te halen. Ik duw de deur open en er klinkt een belletje. Ik glimlach naar de jongen achter de toonbank en bestel wat ik moet hebben. Ondertussen ga ik zitten in een van de stoelen en pak een tijdschrift. Ik blader er een beetje door tot ik bij een pagina over One Direction kom. Ik vind het grappig dat journalisten meestal doen alsof ze alles weten over de jongens, terwijl sommige dingen echt nergens op slaan. ‘4 koffie, 2 frappucino, 3 chocolade muffins en 3 chocochip cookies,’ Zegt de jongen en ik kijk op van mijn boekje. Langzaam sta ik op en leg ik mijn boekje terug op het tafeltje. Er zit verder niemand binnen omdat het nog best vroeg is, en ik vraag me af waarom hij dan heel mijn bestelling omriep. Ik pak de 2 beker houders aan die hij naar me uitsteekt en wil de zakjes met muffins en koekjes pakken, maar dat gaat een beetje moeilijk. Ik kijk hem een beetje verward aan, want ik weet niet wat ik er mee moet. ‘Zal ik even meelopen?’ Vraagt hij met een opgetrokken wenkbrauw. Ik knik. Hij komt achter de toonbank vandaan met de zakjes en loopt naar de deur. Ik loop achter hem aan. Ik kijk hem dankbaar aan als hij de deur voor me openhoud. Nu loop ik voorop en leid ik hem naar de auto. ‘Hier is het,’ Zeg ik en ik sta stil voor Zayn’s auto. Ik twijfel of ik de deur open moet maken of niet, want ja, One Direction zit erin. Ik besluit het toch maar te doen en probeer de bekerhouders in een hand te houden. Gelukkig neemt de jongen er een over en kan ik moeiteloos de deur opendoen. Ik geef de koffie aan Harry en pak de rest over van de jongen. ‘Dankjewel,’ Zeg ik en ik glimlach naar hem. ‘Graag gedaan.’ Antwoord hij en hij loopt terug naar binnen.

‘Wie was dat?’ Vraag Zayn als ik naast hem in de auto ben gaan zitten. Hij vraagt het zo zacht dat alleen ik het kan horen. Ik haal mijn schouders op. ‘Hij hielp me gewoon even met dingen dragen.’ Ik neem een hap van mijn koekje. ‘Oké.’ Antwoord hij. Harry steekt een hand naar voren met mijn frappucino. Als ik die aangenomen heb, steekt hij nog een hand naar voren maar dan met Zayn’s koffie. ‘Bedankt.’ Zegt hij en hij neemt een slok. Ik ‘drink’ eerst mijn slagroom op door mijn rietje. Ik zie hem uit mijn ooghoek kijken naar mijn roze frappucino. ‘Wil je proeven?’ Vraag ik met ene grijns en hij knikt. Ik geef hem mijn frappucino en neem zijn koffie over. Ik neem een klein slokje. Meteen weet ik weer waarom ik niet zo hou van koffie. Zayn neemt ook een slok. Hij lijkt het, in tegenstelling tot mij, wel lekker te vinden. Ik glimlach en neem mijn frappucino weer aan als hij zijn hand uitsteekt en ik geef hem zijn koffie weer. Als Zayn ook zijn muffin opheeft begint hij te rijden. Hij brengt Niall, Liam, Harry & Louis terug naar de studio zodat hun met hun eigen auto naar huis kunnen. Ik geef ze een knuffel als afscheid en stap weer in. ‘Weet je zeker dat die jongen je alleen kwam helpen met dingen dragen?’ Vraagt Zayn terwijl hij zijn auto in z’n achteruit zet. Ik zucht. ‘Ja ik weet het zeker.’ Ik kijk zijn kant op, maar hij is zich aan het concentreren op de weg achter hem. ‘Dan is het goed,’ mompelt hij en hij rijd de parkeerplaats af. ‘Gaan we naar jou huis?’ Vraag ik maar Zayn schud zijn hoofd. ‘Nee sorry, ik moet nog weg zo.’ ‘O’ De teleurstelling valt moeilijk te verbergen. ‘Sorry.’ Zegt hij, maar hij is er niet helemaal bij. Ik reageer niet meer. Als hij stopt voor mijn huis doe ik de deur open en stap ik uit. ‘Bedankt voor vandaag,’ Zeg ik droog en misschien een beetje geïrriteerd doordat hij zo kortaf deed, maar ik vond het wel erg leuk. ‘Juul,’ Zegt Zayn en hij buigt richting de portier die open staat. ‘Kom even zitten.’ Ik stap weer in en  trek de deur dicht. ‘Sorry.’ Zayn pakt mijn hand vast. ‘Sorry dat ik ineens zo kortaf doe, dat ik je niet meeneem naar mijn huis en je zomaar hier afzet zonder ook maar iets te zeggen.’