Inseparable ~ A Zayn Malik fanfiction

Hoofdstuk 23

De break wordt aangekondigd en opgelucht sta ik op uit mijn stoel. Ik verdwijn achter de schermen en ben blij dat nu niet meer alle ogen op mij gericht zijn. Ik ben een zak, een ongelofelijke zak dat ik Juul daar zomaar heb laten staan, en gedaan heb alsof ze me niks kan schelen. Ik was gewoon zo gefrustreerd over het feit dat je misschien iets zou hebben met die Lucas, en toen ze mijn telefoontjes ook niet opnam, werd het er niet beter op. Ik ga zitten in een stoel en laat mijn hoofd zakken in mijn handen. Ik zou het begrijpen als ze nu niks meer met me te maken wil hebben, ik zou het accepteren en doorgaan met mijn leven. Als ik daar zo over nadenk, lach ik mezelf uit. Ik zou het niet eens kunnen accepteren en al helemaal niet zomaar door kunnen gaan met mijn leven. Julie heeft er altijd deel van uit gemaakt, en dat mag niet zomaar verpest worden door een stomme actie van mij. Ik heb haar pijn gedaan en dat wil ik recht zetten, maar ik weet niet hoe. En op een of andere manier heeft ze mij ook pijn gedaan, door Lucas, en ik weet niet of het nou onschuldig was of dat er echt iets speelt tussen hun.

Julie

Mijn telefoon gaat. Het standaard Iphone riedeltje klinkt door het huis. Ik kijk wie het is. Onbekend nummer. Ik twijfel even of ik hem opneem, want ik heb geen zin om lang te praten nu. Toch neem ik maar op, het is een beetje raar dat je altijd de onbekende nummers wegdrukt, want misschien is dat toch iemand die je kent. ‘Hallo, spreek ik met Julie Patterson?’ Hoor ik aan de andere kant van de lijn. Deze stem herken ik niet. ‘Ja.’ Weet ik eruit te krijgen zonder te stotteren. ‘Je spreekt met Ellen DeGeneres, ik heb je nummer gekregen van Niall Horan. Zoals je weet, heb ik van Harry en Niall vernomen, heb  ik de jongens nu hier bij me in de show. Ik was met Zayn aan het praten en kwam erachter dat er nogal wat uitgepraat moet worden tussen jullie. Hoe zou je het vinden om nu naar de studio te komen? Ze weten allemaal van niks.’ Ik frons mijn wenkbrauwen. Waar komt dit nou ineens vandaan? ‘Uhm..’ Ik weet niet zo goed wat ik hier mee moet, dus ik stem maar in. ‘Oke, haal je het om over een half uurtje hier te zijn?’ Ik bevestig dat en ze geeft me de adresgegevens. Als ik opgehangen heb sprint ik naar boven om me klaar te maken.

Ik sta voor gesloten deuren, die open zullen gaan als Ellen mededeelt dat ik er ben en de zaal in mag lopen. Nu zijn ze nog in gesprek, en niemand, behalve Ellen en de crew, weet dat ik hier ben. Ik hoor Zayn praten. ‘Ik weet dat ik het niet goed gedaan heb, ik had haar daar niet moeten laten staan, maar ze negeerde mijn telefoontjes en ik begon steeds meer te denken dat de roddels rond Julie en Lucas waar waren. En omdat ze op het vliegveld ook niet echt moeite deed om naar mij toe te komen, denk ik dat het misschien nog wel klopt wat iedereen zegt.’ Er valt een akelige stilte. Mijn maag draai zich hoorbaar om door wat ik net gehoord heb. Ik kan niet geloven dat hij dat echt heeft gezegd. Ik grijp naar de muur. Bezorgde blikken prikken in mijn rug. ‘Gaat het?’ Ik knik, amper zichtbaar. ‘Heb je iets nodig?’ Ik schud mijn hoofd. Ik moet een beetje tot mezelf komen. Ik adem zwaar en mijn keel is droog, maar verder is alles prima. Ik ga weer rechtop staan en wacht op het moment dat Ellen me roept.

Zayn

‘Dit werkt niet echt zo, dus daarom heb ik haar maar laten komen. Een hard applaus voor Julie Patterson!’ Roept Ellen en de deuren achter haar gaan open. IK zie Julie staan. Zo onzeker, maar zo prachtig als altijd. Er komen verschillende emoties opborrelen. Liefde, verdriet, woede en onbegrip. De twee laatste vooral omdat ik niet begrijp waarom ze liever Lucas had dan mij. Misschien omdat ik het vaak druk had altijd? Nee, dat is nooit een probleem geweest voor haar. Aarzelend komt ze dichterbij. Ze zet kleine stapjes, ze is erg terughoudend, dat merk ik meteen. Ik probeer haar bemoedigend toe te lachen, maar ik krijg de lach niet op mijn lippen. ‘Welkom, welkom.’ Zegt Ellen en ze wijst haar een stoel naast haar. Ze begroet de andere en kijkt dan naar mij. Haar gezicht is wit, tranen prikken in haar ogen. ‘Zayn, wat je ook geloofd, ik heb niks gedaan met Lucas.’ Zegt ze schor.