Adopted by Niall Horan

Amnesia

Quote: I wish that I could wake up with Amnesia.

Jessica's p.o.v.
Een paar minuten geleden werden we gebeld door Louis, dat Liam wakker is. Daarom zitten we nu met z'n alle in Liam's kamer. De dokter doet wat testen terwijl wij toekijken en meeluisteren. "Wat is je naam?" "Liam Payne." "Hoe oud ben je?" "Tweeëntwintig." "Weet je wie dat zijn?" Hij wijst naar ons. "Harry Styles, Louis Tomlinson, Niall Horan en Jessica Horan." De dokter knikt en noteert het, "Ben je misselijk, hoofdpijn, buikpijn?" "Misselijk, maar het valt wel mee. Het gaat goed met me." "Heb je last van iets anders? Armen, benen..?" Liam schud zijn hoofd, "Het zit wel goed. Straks komt een collega van me om bloed te prikken voor een zekerheidsonderzoek." Liam knikt weer en daarna loopt de dokter de kamer uit. "God, je weet niet hoe blij we zijn dat je oké bent." Liam glimlacht klein, "Kun je je nog herinneren wat er gebeurd is?" Hij schud zijn hoofd, "Ik reed gewoon, ik was onderweg maar Harry. Toen zag ik ineens een zwarte Porsche op me afkomen. Ik probeerde hem te ontwijken, maar het was al te laat." "Wacht, een zwarte Porsche?" Vraagt Harry. "Ja?" Liam kijkt hem niet-begrijpend aan. "De politie zei dat je vanachter werd geraakt door een zwarte Landrover." "Waren er twee?" "Nee, misschien kon diegene achter mij miet afremmen en botste tegen mijn auto op." "We moeten het ze laten weten, toch?" "Ze komen vast langs," "Ja, maar hoe sneller hoe beter." Harry staat op en Louis volgt hem, "We gaan ze gewoon bellen. Wij zijn zo terug." "Ik ga wat te drinken halen, jullie?" "Water," "Mij ook." Niall staat op en loopt ook de kamer uit. Ik schuif mijn stoel dichter naar het bed toe. "Li, denk jij dat het een ongeluk was?" Hij zucht en schud zijn hoofd, "Het was opzet. Dat was duidelijk. Misschien was diegene wel dronken of zo?" "Waarom verdedig je hem of haar? Weet jij meer?" Hij slikt en knikt licht, "Zeg niks tegen de andere, oké?" "Beloofd." "Ik wordt nu ongeveer een maand bedreigd, maar ik dacht dat het gewoon een gestoorde fan was of zo. Ik had niet gedacht dat het serieus was. En trouwens, misschien is het niet eens dezelfde persoon." "Liam, dit moet je politie vertellen." "Ze komen vast zo langs, dan vertel ik het ze." "Waarom heb je het niet eerder vertelt?" "Omdat ik dacht dat het niet zo erg was. Ik dacht dat het wel over ging." "Beloof me dat je de komende tijd oppast?" Hij glimlacht, "Dat beloof ik." Hij kijkt kort naar de deur voor hij me weer aankijkt, "Niall heeft geluk met jou." "Wat?" "Ik ben niet gek, Jessica. Jullie vinden elkaar leuk. Van Niall wist ik het al, maar van jou niet." "Wat, heeft Niall het je vertelt?" "Ja, maar toen hen ik he, geadviseerd om jet gevoel te negeren. Je bent technisch gezien zijn dochter, ik dacht dat jij hem niet leuk vond. Maar daarna leerde ik je kennen, het was duidelijk dat je Niall leuk vond. Toen heb ik Niall ook meteen vertelt wat ik dacht. Ik zag jullie net binnenkomen, voor mij is het overduidelijk." Ik grinnik zacht en glimlach, "Geen zorgen. Ik zal niks zeggen, ik verwacht dat jullie dat zelf doen." Ik knik, "Dank je, Li." "Geen dank. Jullie zijn leuk samen" Knipoogt hij. "Gaat het goed met je? Niall vertelde me dat je jezelf snijd" Zegt hij zacht. "Wat? Hij had beloofd m het tegen niemand te zeggen!" "Nee, toen wist hij het nog niet zeker. Hij dacht het alleen. Maar, het is dus waar?" Ik zucht en knik licht, "Maar nu niet meer. Niall helpt me." "Dit doet Niall niet, Jes. Dat doe jij helemaal zelf." Ik glimlach klein, "Is het nog erg te zien?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op, "Ik heb er niet meer naar gekeken, eigenlijk." "Misschien moet je dat wel doen. Om te zien hoe sterk je bent, en dat je het volhoudt." "Ik weet niet, ik wil er niet aan herinnerd worden," "Die herinneringen blijven, Jessica. Hoe graag ik ook zou willen zeggen dat die verdwijnen, dan lieg ik. Maar misschien is het juist goed. Zoals ik al zei, je bent sterk en dat mag jij ook wel eens gaan inzien." Ik glimlach klein, Niall en Liam zeggen allebei hetzelfde, en toch voelt het voor mij niet zo. "Mag ik?" Hij wijst naar mijn arm en ik knik licht. Ik rol mijn mouw op en hij pakt mijn hand vast. Ik kijk naar Liam's gezicht om de sneeën niet te hoeven zien. "Kijk ernaar, Jes." Ik doe wat hij zegt, ze zijn nog bijna net zo duidelijk als toen ik ze maakte. Tranen branden achter mijn ogen maar ik slik ze weg waarna ik op mijn lip bijt. "Huilen is oké, Jes. Daar is niks mis mee" Zegt Liam zacht. Er rolt een traan over mijn wang, en al snel volgen er meer. Ik haat het dat ik zoveel huil. Ik ben een emotioneel wrak. Liam trekt me in knuffel, "Het komt goed, Jessica. Weet alsjeblieft dat je ook naar mij toe kan komen. Niall en ik zullen je helpen." Ik knik licht, "Dat weet ik. Dankjewel, Liam." "Geen dank, ik ben er voor je." Ik veeg mijn tranen weg aangezien de jongens zo terug zullen zijn. "Zie je dat ik gehuild heb?" Vraag ik Liam. Hij schud zijn hoofd, "Je bent prachtig." Ik glimlach, misschien is het ook wel fijn om een keer met Liam te praten. Hij doet het anders als Niall, en het is fijn dat je weet dat er meerdere zijn die je steunen.
De deur gaat open en Harry en Louis lopen naar binnen, "Weten jullie wat er met Niall is?" Ik frons, net als Liam, en schud mijn hoofd, "Hoezo?" "We stonden hier net te wachten, omdat we jullie gesprek niet wilde storen, en toen liep Niall ineens boos weg." Ik sluit mijn ogen kort, "Heeft hij ons gezien?" Vraagt Liam voor ik het kan doen. Louis knikt, "Ja. En toen liep hij boos weg, geen idee waarom. Jullie?" "Ik heb zo'n vermoeden" Mompel ik. "Sorry, Jes. Dit was niet mijn bedoeling, ik zal hem bellen en hem alles uitleggen als je wil" Zegt Liam meteen. Ik schud mijn hoofd, "Is niet nodig. Hij moet vertrouwen hebben, net als ik in hem probeer te hebben." "Ja, maar onderschat het niet. Dat jij hem minder vertrouwt is logisch, hij weet dat wij vrienden zijn." Ik knik licht, "Maak je maar geen zorgen, ik praat straks met hem." "Je hoeft voor mij niet te blijven hoor, ik zie dat je naar hem toe wilt." Ik schud mijn hoofd, "Is niet nodig. Ik denk dat hij juist alleen wil zijn." Liam knikt, "Oké dan."

"Bel me als je Niall gesproken hebt, oké?" Ik knik naar Liam, "Zal ik doen." Ik zwaai kort en loop dan de ziekenhuiskamer uit. Harry en Louis staan al te wachten, "Ik breng je wel weg" Zegt Harry. Ik knik licht, "Dank je." Hij glimlacht, en met zijn drieën lopen we het ziekenhuis uit. "Ik zie je morgen" Zegt Louis waarna hij zijn auto instapt. Harry zwaait kort en dan stappen wij ook in. Harry start de auto en rijd de parkeerplaats af. "Wat is er tussen jou en Niall?" "Hoezo?" "Niall wordt niet snel boos. Hij moet echt om je geven," Ik glimlach automatisch. "Oh, jullie hebben iets?" Ik kijk zijn kant op terwijl zijn blik gefocust op de weg blijft, "Hoe weet jij daarvan?" "Niall vertelt altijd alles" Grinnikt hij. Ik zucht en staar uit het raam, ik had gewild dat hij niet alles door zou vertellen. Ik heb ook een privéleven. "Hey, wees blij. Hij vertelde juist hij lief en grappig jij wel niet was. En hoe stoer, en toch verlegen. En dat je schattig ben wanneer je lacht," Ik kan een glimlach niet onderdrukken, "Zei hij dat allemaal?" Harry knikt, "Het werd vervelend" Grinnikt hij. Ik lach kort, "Maar, sinds wanneer hebben jullie iets?" "Sinds gisteren, eigenlijk" Antwoord ik met een glimlach. "Hoe graag ik ook een gedetailleerd liefdesverhaal wil horen, we zijn er" Knipoogt hij. Ik lach, "Dank je." "Geen dank, zie jou en Niall morgen?" "Ik denk het wel. Doei," "Doei." Ik loop over het grindpad naar binnen terwijl ik Harry's auto wegrijdt. Ik sluit de deur achter me en hang mijn jas op. "Niall?" Roep ik, maar ik krijg geen antwoord. Ik zucht en kijk in de woonkamer, geen Niall. In de keuken ook niet dus loop ik maar boven. In zijn kamer is hij ook niet, misschien is hij wel niet thuis. Waar zou hij dan zijn? Ik loop weer naar beneden, mijn blik valt op de tuin. Ja hoor, op het gras zit Niall. Ik open de schuifdeuren en stap naar buiten. Ik zeg niks en plof naast Niall meer. "Niall, waarom liep je boos weg?" Vraag ik zacht. Hij kijkt niet op of om, hij staart nog steeds voor zich uit. "Ik kon het gewoon niet. Ik zag jou en Liam daar zitten.. Ik kon het niet." "Wat niet?" "Ik kon jullie niet zien als vrienden. Jullie leken net een stel," "Precies. We léken net een stel, we zijn het niet. Ik hou van Liam, maar dan als vriend." "Zeg dan dat je van mij houd, en niet van Liam." Ik vindt hem leuk en ben verliefd op hem, maar houden van vindt ik een groot wordt. Zeker als je vertrouwen zo beschadigd is. "Dat kan ik niet, Niall" Beken ik. "Ik ben verliefd op je, maar ik kan nog niet zeggen dat ik van je hou. Houden van is iets groots, en wij hebben pas één dag. Ik weet zeker dat ik je ooit zal vertellen dat ik van je hou, maar dat moment is niet nu." Hij knikt licht, "Ik snap het." Even denk ik dat hij het sarcastisch bedoelt, maar dan kijkt hij me aan en glimlacht klein. "Eigenlijk heb je wel gelijk. Na één dag kun je nog niet van elkaar houden." Hij slaat een arm om me heen, "Sorry, voor dat Liam het weet. Ik was toen nog niet zeker of het wel zo was en koest met iemand praten. Harry was bij ons en die vroeg ik het, daarna vertelde ik Liam alles." "En Louis?" "Ja, hem ook. Sorry, het spijt me echt." "Het is oké, Ni." Hij glimlacht en legt zijn hand op mijn wang. Het duurt niet lang voor zijn lippen op de mijne zitten.
____________________________________________________________
Oké, de titel van dit hoofdstuk past totaal niet. Maar oké. Ik had eerst een ander idee, maar dat vond ik te mislukt. Ik weet geen andere titel, dus laat ik hem lekker zo.
All the love, x.