The Man Who Can't Be Moved

Chapter 17

Julius Jared's POV

Hay.Andito ako ngayon sa park. 

Nagmumuni muni.. 

Nag eemo.For short.HAHA. 

Wala si Aj ngayon.Kailangan siya ng parents nya para sa business. 

Ako kaya? Kailangan rin kaya ako ng mga magulang ko ngayon? 

Hay.Kamusta na kaya sila? 

"Kuya, Ikaw po yung laging andito diba?" tanong ng isang babae. 

"Ah.Oo." 

"Kumakanta ka rin po diba?" 

"Ah.Oo.bakit?" 

"Ano po.Ahm.Pwede request?" 

"Ano ba yun?" 

"Kanta ka naman po." 

"Ha?Bakit naman?" 

"Sa totoo lang.Dumayo talaga kami dito para sayo." napayuko siya. 

"Oh bakit naman?" 

"Kasi sabi nila ang galing mo daw kumanta tapos pogi din daw.Kaya ayun.." 

"Aaah." 

"Babayaran ka po namin!" 

"Hindi ako kumakanta para sa pera." 

"Ay.Ganun po? hay."sumimangot siya at naglakad palayo. 

"Oh bakit ka aalis?" lumingon siya. 

"Kasi po hindi kayo kakanta kaya aalis na lang kami." 

"Yung bayad lang naman ang tinanggihan ko." 

"Edi ibig sabihin po.." 

"Ano bang kanta gusto mo?" i said while smiling. 

"T-talaga po?! wait po.Itetext ko lang sila." Natatarantang sabi nung babae. 

Mya mya pa dumating na yung iba niyang kasama.Sampu silang lahat. 

"Napapapayag mo ba?" 

"Oo naman." 

"Ang gwapo naman pala talaga niya." 

"Oo nga.Hala,Crush ko na siya." 

"ssh.Mahiya kayo." 

"Ah.Excuse me? Anong kanta ba gusto niyo?" sabi ko habang nakangiti. 

"Uy.Anong kanta daw?" 

"Hala pagsasalita pa lang niya ang ganda na." 

"My golly.Killer Smile." 

"Huy. Anong kanta daw?" 

"Isip tayoo.Teka lang." 

Natahimik silang lahat. 

"YOUR SONG BY PAROKYA NI EDGAR !" sabay sabay nilang sabi. 

"Nako ang ganda nun kuya!" 

"OO nga!" 

"sshhh.Manahimik na kayo!"