The Man Who Can't Be Moved

Chapter 18

Tricia's POV

Ano ba tong nangyayari sa akin?

"AHHHHHHHH!" ibinaon ko ang mukha ko sa unan.

Ang sakit ng ulo ko.Ang sakit sakit!

*KRIIIINGGG!*

My phone rings I managed to get my purse and get my phone.

"H-hello." I said in low voice.

"Hey Tricia,are you in your room?" its third.

"y-yeah."

"Its like your whispering."

"'Cause-AAAAAAHH!" i screamed. Nabibiyak na yata ang ulo ko.

"SHIT! What happened tricia?!"

"My head.It hurts like hell."

"I will be there in 10 mins."

"Okaay." i hang up the phone.

and Everything went black...

-

Julius Jared's POV

"Hijo." sabi ng matanda.

"Hijo..."

"urmm." dinilat ko ang mata ko at kinusot.Umupo na rin ako.

Basa pa ang mga mata ko ng luha.

"Hijo.Sayo ba ito?" ipinakita sa akin ng matanda ang isang picture.

"Ah.Opo, san mo po nakuha?" ito yung picture ni Aj.

"Napulot ko kanina habang nagwawalis." baka nalaglag ko nung tumatakbo ako kanina.

"Ah.Maraming Salamat po."ngumiti ako at tumayo.

Nasa park parin pala ako.Kinuha ko ang gitara ko.

"Ah.Teka lang hijo."

"Bakit po?"

"Medyo nabobored na si lola kaya maari bang magkwentuhan muna tayo?" naks.Lakas maka bored ni lola.

"Ah.sige po.Dun po tayo umupo." inalalayan ko si lola hanggang dun sa bench na lagi kong inuupuan.

"Yung babae sa Litrato.Sino siya?" pag uumpisa ni lola.

"Siya po si Patricia."

"Kapangalan ko pala siya." what a coincidence.

"Kasing ganda nyo po siya lola." nginitian ko siya.

"Nako.Bolerong bata.Nanay Pat nalang tawag mo.Masyadong pangmatanda ang lola."

"Sige po.Nanay Pat."

"Siya pala yung hinahanap mo kanina?"

"Ah.opo."

"Nahanap mo ba siya?"

"Hindi po."

"Baka hindi pa panahon para magkita kayo." napatingin ako sakaniya.

"Hindi pa panahon? Tatlong taon na po akong naghihintay sakaniya."

"Alam ko." nagulat naman ako.

"ho?"

"Simula noong ako ay nagdalaga andito na ako."

"Sobrang tagal mo na po pala dito."

"Tama ka diyan."

"Pero bakit hindi ko po kayo nakikita?Araw araw po akong nandito."

"Madalas kasing Gabi ang punta ko rito."

"Bakit po?"

"Dahil matanda na ako at hindi ko kaya ang sobrang init.Wag ka mag alala hindi ako aswang."natawa naman ako sa sinabi niya. 

"Nasaan po ang pamilya nyo?"

"Wala na akong pamilya."

"Ah.Pasensiya po."

"Ayos lang hijo.Matagal na panahon na rin yun."

"May anak po ba kayo?"

"Ah.wala."

"Asawa po?"

"Meron sana."

"Po?"

"HIndi siya nagpakita sa araw ng kasal namin."

"Ay.Ganun po.Ang hirap naman po pala ng naranasan mo."

"Tama ka.Napakahirap.Pero naging masaya rin naman ako."

"Paano po?"

"Kasi naranasan kong magmahal at mahalin.Kahit sandali lang."

Nakita kong nilalamig na siya kaya hinubad ko ang jacket ko at pinatong iyon sa balikat niya.

"Salamat hijo.Napaka bait mong bata."

"Julius po ang pangalan ko."

"Alam mo.Julio naman ang pangalan ng lalaking mahal ko."

"Ang galing naman po.Mukhang pinagtagpo talaga tayo Nay Pat."

"Siguro nga."

"Ay nay.San po ba ang bahay nyo?Malalim na po ang gabi.Kailangan ko na rin po umuwi."

"Dito ako nakatira."

"Po?Asan po ang bahay niyo?"

"Dyan lang.Hindi mo na ako kailangan ihatid."

"Ah ganun po ba.Sige po hindi na ako magtatagal." tumayo na ako at naglakad.

"ah.Julius sandali.." pagpigil niya sa akin. 

"Bakit po Nay Pat?" lumapit siya sa akin at inabot sa akin ang isang pamilyar na bagay. 

"Teka.San mo po ito nakuha?" Nanginginig ako.Hindi ko alam ang mararamdaman ko. 

"Tandaan mo Julius.Sa buhay ng tao.Mayroong mga umaalis at bumabalik.

Ang mga umaalis ay maari pang bumalik ngunit ang pagbabalik na yon ay maaring may masama o magandang dulot sayo.

Piliin mo kung ano ang makakabuti para sa nakararami." Naguguluhan ako.

Natayo lang ako.Napansin ko ring wala na si Nay Pat. 

Tinignan ko ang bagay na nasa kamay ko.

Ito yung bracelet na nawala ni Pj dati.

Yung bracelet na dahilan ng pagkakilala namin. 

Hinigpitan ko ang hawak sa bracelet at pumikit. 

Sino ba talaga si Nanay pat? Anong ibig niyang sabihin kanina? 

Dumilat na ako at nagsimula ng maglakad pauwi ng maraming tanong sa Isip.