SOSYOPAT LİSE

Seni seviyorum..

**

"şuan önemli olan şey bu mu sence?" dedim yüzündeki yaralara bakarken. Burnu kanıyordu,alnında bir kızarıklık vardı ve oldukça yorgun görünüyordu ama Buğra daha kötüydü. Bir kaşı patlamıştı ve onunda burnu kanıyordu aynı zamanda dudağında da bir patlaklık vardı...

"evet bu! Sen ameliyat oldun Öykü! Farkındasın değil mi? Canın acıyordur şimdi...ah" sustu ve beni kucağına aldı. Kucağına alırken hiçbir şey diyemedim çünkü her şey çok hızlı gerçekleşti.

"ya..yapma" dedim Buğraya bakarken. Hareket etmiyordu, sadece bana bakıyordu oda. Gözlerimiz birbirine kenetlenmişti. Hayal kırıklığına uğramış gibiydi, üzgün gibiydi.

"öykü seni hemen hastaneye götüreceğim!" sesini işittiğimde bakışmamı kestim ve bu sefer Ateşe baktım.

"hayır götürmeyeceksin! Aranızdaki meseleyi halledeceksiniz ve bu saçma oyunlar bitecek artık! Böyle şeylerle uğraşmaktan sıkıldım tamam mı?!" çok sinirliydim, hem de çok . artık rahatça ders çalışmak ve bir üniversite kazanmak istiyordum. Sonra bir meslek sahibi olmak ve Ateşle evlenmek..ve ikiz çocuklarımızın olması..

"öykü! Bu konuya seni karıştırmayacağım! Buğraya gitmesi için çok şans tanımıştım,anlaşılan gitmemiş! Bu sefer kurtulamayacak!" Ateşin gözleri parlıyordu,çok sinirliydi, fazla sinirliydi.

"ateş lütfen..hatırım için bırak onu gidelim.." dediğimde ellerini belime yerleştirdi ve alnımı öptü.

"şimdi Kürşat gelecek ve seni götürecek sende hastanede uyuyacaksın, bense uyandığında yanında uyuyor olacağım tamam mı?"

"ha-hayır.." derken kolumdan tutuldum.

Kürşat gelmişti. Buğraya baktığımda hala bana bakıyor olduğunu gördüm, neden hiçbir şey yapmıyordu?

"Kürşat onu götür" ateş son bir kez yaklaşıp dudaklarını dudaklarım ile buluşturdu ve birkaç saniye sonra geri çekildi.

"seni seviyorum.." diye mırıldandım ilerlerken "uyandığımda yanımda ol Durkan.."

**

Gözlerimi araladığımda yanımda biri daha vardı. Kolunu karnıma doğru uzatmış nefesini boynuma doğru veren biri.

Ateş.

"gelmişsin.." diye mırıldandım gülümserken. Oysa hala uyuyordu. Ameliyat sonrası ağrım niyeyse yoktu halbuki herkes en az bir hafta canımın yanağını söylemişlerdi. "geldim..." söylediği söz ile ona döndüm.

"uyanık mıydın sen..?"

"hiç uyumadım ki..sen burada uyurken uyuyamadım " güldü ve alnımı öptü.

"iyisin değil mi? Yanında olamadım ve kendimi garip hissettim."

"buğraya ne oldu? Ona bir şey yaptın mı?" surat ifadesi bozuldu. "sen boş ver onu, adını bile ağzına alma. Geçti gitti, bilgisayara gelen bir virüstü o sadece,bu arada o virüs sana saçma şeyler anlattı mı?" ah evet, işte bu konu!

"bir şeyden bahsetti..." dedim dudağımı dişleyip.

"ne?"

"dedi ki..sen eskiden ebruydu galiba öyle bi kızla çıkmışsın evlenmek istediğin kızmış güya, buğrada kızı sevmiş ama sana diyememiş çünkü siz çıkmışsınız, sonra yıl sonu partisi çıkışı sen araba kullanırken kaza yapmışsın ve ebru arabadan fırlayıp ölmüş, sende kaçıp suçu buğraya atmışsın.." sonlara doğru sesimin kısıldığını hissettim.

"sana böyle mi söyledi?" ateşte çok şaşkındı ,bilmiyor gibiydi.

"evet böyle söyledi..ama inanmadım,eksik bir şeyler var"