SOSYOPAT LİSE

git

**

Bebek yok,bunu artık yavaş yavaş kabulleniyordum sorun değil,zaten anne olmaya çok meraklı değilim,hayal kırıklığına gerek yok. Bunlar ile avutuyordum kendimi,olsun üzülmüyorum, ileride çocuğum olabilir, ne diye dert ediyorsam?

Saatlerce odamda düşündüm, düşüne düşüne sıkılmaya başladım ve mutfağa geçtim. Annemler şimdilik yoklardı,yani yemek işi bana kalmıştı,akşam geleceklerdi ve akşam ateşte gelecekti,hem de babamlar varken!

Annem ateşi pek sevmese de nefrette etmiyordu,nötr gibi bir şeydi duyguları şimdilik ama sevecekti,sevmeliydi.

"of! Akşama ne yapacağım şimdi?" kaşlarımı çatmış merakla bakıyordum mutfağa,ben öykü. Tamam yemek yapmayı iyi bilirdim ama bugün sanki tüm yeteneğimi biri süpürge ile üzerimden çekmiş gibiydi. Yumurta bile kıramayacakmış gibi hissediyordum kendimi gerisini siz düşünün. Acaba çaktırmadan dışarıdan mı getirtseydim yemekleri?

Gerçi kim inanır ki? Ben ve o kadar iyi yemek yapmak...

Ne yapacağını bilmeyen yavru köpek gibiydim, bir çözüm yolu arıyordum ama aklıma hiçbir şey gelmiyordu.

Telefonumu elime aldım ve en güzel yemek tarifleri yazdım,sanki yemek tarifi desem olmayacaktı ama en güzel deyince daha güzel tarifler gelecekmiş gibi hissediyordum

Hm...

Tariflere göz gezdirdim. Ne yapabilirdim? Evde birçok malzeme vardı o yüzden malzeme sıkıntısı çekeceğimi düşünmüyordum ama bu akşam özel olacağı için güzel bir tarif gerektiğini düşünüyordum.

Pilav? Tavuk? Hayır bunlar hep yapılan şeyler... Daha farklı bir şey olmalı..farklı....lazanya!

Evet lazanyaya bayılırdım! Mükemmel bir yemekti kesinlikle!

Yemek işlemini tamamlayana kadar canımdan bezdim diyebilirim.

Annemler eve gelince biraz rahatladım annem sofrayı kurarken bende üzerimi giyindim ve yatağıma uzanıp on dakika da olsa dinlendim.

"öykü!!!! Ateş geldi gelsene kızım!!" heyecandan geberdim,neden bilmiyordum ama ateş daha önce de defalarca gelmişti de şimdi gelince daha da heyecanlandım...

Ayağa kalktım ve eteğimi düzeltip aşağıya doğru ilerledim.

Ateş giydiği giysi ile beni şaşırtmamıştı. Simsiyah. Dark . koyu.

Bakışları direk beni buldu ve tek kaşını çatıp bana baktı. Bakışlarında kayboldum mu desem demesem mi bilemedim.

Sırıtarak baktı "hoş geldin ateşçiğim!" annemin o mutluluktan ölürmüş ses tonu açıkçası beni şaşırttı. Babamsa daha sakindi, "merhaba ateş."

"nasılsınız Burak bey?" babama döndü.

"iyiyim ateş seni sormalı?"

"iyiyim." Giriş faslı bitince rahatlık ile içeriye geçtik ve oturduk.

"ateş sınava çalışıyor musun ?" babamın açtığı mükemmel konu.

"pek sayılmaz,ama çalışmama da gerek yok. Zaten her halükarda üniversitem garanti de ve konu eksiğim de yok diyebilirim"

"anladım ama bildiğim kadarıyla şirketin yönetmesi şuan sende doğru mu;?" bu nasıl bir soruydu? Ne yapacaksın baba ? yani cidden öyleyse ne olmuş, değilse ne.