Öküzle Değişen Hayat

Yalnızlıklar

Canlar:));)) Çok mutluyum gittikçe okuyucu kitlem artıyor ,artıyoruz:)));))) 1000 lere ulaşmak dileğiyle:));)) OY,YORUM VE DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUM
'SİZİN FİKİRLERİNİZ BENİM İÇİN ÇOK ÖNEMLİ';))))):)))))

Berke'nin Ağzından

Birinin mutluluğu neden diğerinin mutsuzluğu oluyordu?

Birinin tebessümü neden diğerinin göz yaşıydı?

Hayatın dengesi bu muydu:Biri mutluyken diğeri mutsuz?

Birinin kalbinin size ait olduğunu düşünürken aslında hiç ait olmadığını öğrenince ne hissederdiniz?

Size güldüğü,sarıldığı her saniye aslında hiç sizle olmadığını öğrenmek...

İlkyaz neden bana gerçekleri söylemişti ki ?

Bunlar canımı daha çok acıtmamış mıydı?

Gerçeklerin yüzünüze tokat gibi indiği o an...

Hayaller...Onlar değil miydi yaşama sebebimiz...

Onlar bittiği an ki tükenmişlik hissi...

Acaba ağlayınca geri vermezler miydi hayallerimizi?Çocukken olduğu gibi...

Hayallerinize ulaşmaya bir adım kalmışken ,düşmek...

Aslında çok geniş bir çevreye sahipken yalnız olduğunuzu hissetmek...Öğrenmek...

Kalbim paramparçaydı şimdi.Tamir edilmesi zor.Kalıcı hasara uğramış...

Şu an İlkyaz sahnede Tolga ile mutluluktan havaya uçuyorken ben burda mutsuzluktan ölüyordum.

İkbal'le Nur'da keyifliydi.Bir mutsuz olan ben miydim?diye düşündüm.

Kendime daha fazla acı çektirmek istemediğim için partiden çıktım.

Onların mutluluğunu gördükçe kendi yalnızlığımı daha çok hissediyordum.

Onları ve mutluluklarını daha fazla seyredemezdim.

Arabama bindim.Arabayı üstü açık hale geldim.Gaza bastım.

Rüzgarı hissetmek güzeldi.

***

İlkyaz'ın Ağzından

Sahnede yaşadığım hissi tarif etmek imkansızdı.

Aşık olduğum adam ve sadece ben,sadece biz ...

Bugünden itibaren sevgilim aşık olduğum adamdı.

Bunu kendime hep hatırlatarak sahnedeki her saniyeyi doyasıya yaşadım.

Sahneden indiğimizde gördüğüm manzarayla şok oldum.

Abim ve Nur birbirine sarılmıştı.

Galiba bugün aşk itiraf günü falandı.

Etrafı gözlemledim.Berke'yi göremedim.

Herhalde sıkıldı ve gitti diye düşündüm.

Ve eğlenceye devam...

***

Parti bittiğinde hepimiz çok yorulmuştuk.

Tolga ve Fatma'yla vedalaştıktan sonra evlere dağılmak için hazırlandık.

Abimle önce Nur'u evine bıraktık.Hiç yalnız kalamamıştık.

Yarın bir an önce onunla konuşmalı,abimle ilgili ayrıntıları almalıydım.

Eve geldiğimizde odama geçtim.Pijamalarımı giydim,makyajımı temizledim.

Uyumak için hazırlandığında telefonum çaldı.Merak etmiştim bu saatte kim arıyor diye.

Berke arıyordu.Acaba neden diye düşünürken telefonu açarsam bunu öğreneceğimi farkettim.

"Alo?"

"Berke diye birini tanıyor musunuz?"

"Evet arkadaşım(önceden sevgilim olan)"

Telaşlanmıştım.

"Şu an o nerde?Niye sizinle konuşuyorum?"

"Hastanede .Trafik kazası geçirdi .Kimlik ve telefonunu bulduk.Son aramasında siz vardınız." En bi sevdiğim"diye kaydedilmişsiniz o yüzden sizi aradık."

Bir anda dengemi kaybettim.Nasıl olurdu?

"Şimdi durumu nasıl?"

"Yoğun bakımda. Gelirseniz daha ayrıntılı bilgi alabilirsiniz."

Telefonu kapattım.Hastaneye gitmeliydim.

Abimi uyandırdım.

Kendimi çok kötü hissediyordum.Hele görevlinin sizi "En bi sevdiğim" diye kaydetmiş diyince...

Ona aşık değildim ama onu çok seviyordum.

O iyileştikten sonra ilk işim ona layık birini bulmak ve beni unutmasını sağlamak.

Beni bu düşüncelerimden ayıran abimdi.

"Hastane'ye böyle geleceğine emin misin ?"

Kendimi inceledim.Aaaaa ayıcıklı pijamamla gidiyordum hastaneye!!!

Ama söz konusu Berke'ydi.

Hastanaye geldik.İnsanların şaşkın bakışlarından sıyrılarak doktora döndüm.Doktor:

"Önümüzdeki 24 saat çok önemli.Ama kendinizi en kötü ihtimallere de hazırlamalısınız."

Neeee en kötü ihtimaller mi!!!!!!

Sizce en kötü ihtimaller ne?

YORUMLARINIZI BEKLİYORUM:))))