Ada

2. Bölüm

Not: multideki ceylan. Hepinize teşekkür ederim. Iyi okumalar ❤️❤️
   Ceylan hala olanların şokunu atlatamamıştı. Eğer Mert onu kurtarmasaydı ölebilirdi. Neler olduğunu ve neden öyle davrandığını hatırlamıyordu. Gemiye yeniden çıktığında ağlamamıştı. Yalnızca şaşkın gözlerle etrafına bakmıştı. Ona hemen ilk yardım yapıp, hayata dönmesini sağlamışlardı.
   Ve şimdi oturuyordu. Herkes olanların nedenini çözmeye çalışıyordu. Defne ve Yağmur,  Mert'e çok teşekkür etmişlerdi. Sonuçta o en yakın arkadaşlarını kurtarmıştı. Ceylan ise bir kere bile ağzını açmamıştı. Herkes onun için endişeleniyordu. Sonunda ağzını açtı. "Teşekkür ederim." Sesi soğuk ve çatallıydı. "Önemli değil. Bu arada ben Mert. Arkadaşlarınla tanıştım ama sen benimle konuşmadın. " Mert iyi kalpli biriydi. En fazla yirmi yaşındaydı. Yakışıklı sayılırdı. "Özür dilerim. Ben sadece olayları kavramaya çalışıyordum. Neden böyle bir şey olduğunu bilmiyorum. Daha önce hiç olmamıştı. " Mert yanında oturan, gözleri dolu dolu olan kıza baktı. Çok güzeldi. Düz sarı saçları ve simsiyah gözleri vardı. Yüzünden değişik bir ifade vardı. Sanki dokunsalar ağlayacak gibiydi. "Hey, biraz sakin ol."
    Ceylan işte o anda patladı. Mert'e sarıldı ve delicesine ağlamaya başladı.  ne yapacağını şaşırmıştı. Kıza sarıldı ve bir yandan teselli etti. Tam o sırada çok şiddetli bir sarsılma yaşandı. Herkes Çığlık çığlığa bağırdı. Gemi yan yatmıştı. Ceylan yere düştü ve yuvarlanmaya başladı. Gemi batmıyordu. Tıpkı Ceylan'a olduğu gibi gemi de adaya doğru sürükleniyordu. Bazı insanlar kafalarını çarpıp bayılmıştı, bazıları ağlıyor, bağırıyor ya da denize atlıyordu. Yarım saat böyle geçti. Sonunda bir patlama oldu. Gemi karaya vurmuştu. Dört arkadaş yaşıyordu. Kalabalıkla beraber dışarı çıktılar. Adaya gelmişlerdi. Onları bekleyen sürprizlerden habersizlerdi. Ağacın tepesindeki küçük kız bu olacakların habercisiydi...