Ada

3. Bölüm

Herkes gemiden inmişti. Etrafta çok korkunç, kasvetli bir hava vardı. Ceylan olanlara inanamıyordu. Doğum günü hediyesi onun başına çok kötü işler açmıştı. Belki de bu tatile hiç gitmemeliydi.
Gemideki neredeyse herkes ölmüş ya da kaybolmuştu. 20 kişi kalmışlardı. Ormanı keşfetmeye gittiler. Telefonları çekmiyordu. Tek yapabilecekleri şey kurtulmayı bekleyip hayatta kalmaktı.
Ceylan'ın tuvalete gitmesi gerekiyordu. Arkadaşlarına haber verip bir süreliğine kalabalıktan ayrıldı. Ormanda ilerlemeye başladı. Çok karanlık ve uğursuz bir hava vardı. Bu tüylerini ürpertiyordu. Birden ayağı bir şeye takıldı. Yere eğilip takıldığı şeyi anlamaya çalıştı. Islak ve vıcık vıcık bir şeydi. Telefonun ışığını açtı ve gördüğü manzara karşısında donakaldı. Zar zor kendine geldi ve çığlığı bastı. Onu duyan insanlar hemen yanına koştular. Manzara çok iğrençti. Ceylan Dayanamayıp kustu. Bu bir kadındı. Ama ölmüştü. Üstelik canice kafası koparılmıştı. "Bu Adayı terkedilmiş sanıyordum. " kalabalıktan sesler yükselmeye başladı. "Hey bu kız bizim gemideydi. " Bazıları kızı tanıdıklarını iddia ediyorlardı. "Yeni ölmüşse katil buralarda olabilir. Kaçmalıyız!" Bu sözler herkese mantıklı gelmişti. Ama gidecek bir yer yoktu. Mert kamerasını çıkardı ve yaşayacakları her şeyi çekeceğini söyledi. Çaresizce plaja geri döndüler.
Küçük kız ağacın tepesinden hala Olanları izliyordu. Yeni yemleri gelmişti. Ruhundaki açlığı bu yemlerde dindirecekti. Yaptığı planlara acımasızca güldü ve aşağı inmeye başladı.
Saat geceyarısına geliyordu. Herkes yatıyordu. Ceylan'ı uyku tutmamıştı. Bir ağlama sesi duydu. Kamerayı yanına aldı. Çok tehlikeliydi ama yine de sese doğru yürüdü. Ses onu resmen kendine çekiyordu. Plajın diğer tarafına kadar yürüdü. Arkası dönük minik bir kız çocuğuydu. Oyuncak ayısına sarılmış ağlıyordu. "İyi misin küçük kız?"
Kız arkasını döndü. Karanlıktan yüzü gözükmüyordu. Ceylan ona doğru bir adım attı. Kız ayağa Kalktı ve oyuncak ayısı elinden düştü. Kızda garip bir şey vardı. Ceylan ordan kaçmak istedi.
"Annemi kaybettim." Birden ona acıdı ve düşündüklerinden dolayı utandı. Annesini kaybetmesini anlıyordu. O da beş yaşındayken annesi öldürülmüştü. "Merak etme, her şey geçecek..." Küçük kıza sarıldı. Onu kamp yerine götürdü. Kızdaki tehlikeyi fark etmemişti...