"Dawn! Dawn! Dawn!" inayog ayog ko siya, sinampal sampal ko ang pisngi niya ng mahina. Nawalan na talaga siya ng malay, Nag papanic na ako nang nakita ko na may dugo na siya.
Agad ko siyang binuhat at linipat sa kotse ko. Mabilis kong pinaharorot ang kotse ko. Mabuti nalang may malapit na ospital.
"Nurse! Nurse! Tulong!" tawag ko sa mga nurse, habang buhat ko si Dawn, Inilapag ko siya sa streacher. At dinala na siya sa Emergency room. Hindi nila ako pinapasok sa loob, Maghintay nalang daw ako sa labas.
Umupo ako sa sahig at sinubsob ang kamay ko sa mukha ko. Grabe ang kabog ng dibdib ko, Feeling ko sasabog na ako. Tumutulo ang luha ko. Hindi ko mapapatawad si Audrey at mas lalo ang sarili ko pag may masamang mangyari sa mag ina ko. Hindi! Hinding! Hindi!
Paulit ulit kong minumura ang sarili ko, Kinasusuklaman ko ang sarili ko, nangdidiri ako sa sarili ko at higit sa lahat nagagalit ako sa sarili ko dahil hinayaan ko lang iyon mangyari.
Mabait naman si Dawn, Napa isip ako sana ako nalang, Ako nalang sana ang naka ranas ng sakit ng niya ngayon.
Biglang nag ring ang cellphone ko. Si Audrey tumatawag. Tumayo ako, ayaw ko sanang sagutin pero dapat niyang malaman na wala na siyang pag asa sa akin. Hindi ko siya mahal, Si Dawn lamang ang mahal ko at wala ng iba.
Sinagot ko "Masaya kana Audrey? Dahil sayo napahamak ang mag ina ko!" mahina pero puno ng galit ang boses ko, Akala ko mabait siya, akala ko wala siyang gagawin na maikakasira ng pamilya ko. Pero akala lang pala yun, Pero ang totoo masama siya. Bruha!
Humahalakhak siya "Don't hate me Chard, Alam kong gusto mo ako, Gustong gusto! Pero ayaw mo lang aminin dahil may asawa ka, We are not in high school anymore Chard. Grow up, Live your life. Hindi yung nakatali ka sa boring mong asawa, slash, secretaria mo na nilandi ka lang dahil sa pera."
Gusto ko siyang sugurin, gusto ko siyang patayin! Alam kong babae siya, Dapat hindi sinasaktan ang mga babae, Pero kapag si Dawn na ang pinag uusapan dito, Kakalimutan kong babae siya "Sa oras na ipapakita mo ang mukha mo sa akin! Hindi akong mag dadalawang sip na basagin iyan!" sinigawan ko siya sa telepono "And to tell you Audrey! Kung ano man ang plano mo, wag mo ng ituloy, dahil hindi ka magtatagumpay! Si dawn lang ang mahal ko, Si Dawn lang."
Humahalakhak siya ng mas malakas "Oh really Richard? Dahil sa naalala ko kanina , mukhang na enjoy ka sa kiss ko, Kahit isang swift kiss lang yun." Tumawa "Hindi ba naiibibigay ng magaling mong asawa ang kaligayahan sa kama? Pwes ako kaya kong ibigay sayo, Pwede naman tago.an lang!" tumawa siya ng tumawa
"Walang hiya kang babae ka! You are a total bitch! Akala ko pa naman mabait ka! Hindi pala! Tsk.... Tsk... You are a disgrace to your family Audrey.!"
"Dahil sayo nagkaka ganito ako, Ako naman ang nauna ah? Nang dumating si Dawn sa buhay mo! Nakalimutan mo na ako, tayooo...." umiiyak siya, Alam kong nag iinarte lang siya
"Nang dumating si Dawn sa buhay ko naging tuwid ang buhay ko Audrey! She changed me! Wag ka ng umasa pa na magtatagumpay ka! Dahil inuulit ko! Hindi iyon mangyayari." at pinutol ko na ang tawag, binato ko ang cellphone ko sa sobrang galit ko, Wag na wag lang yung mag papakita sa akin!
Lumabas na ang doctor, Nilapitan ko ito "Doc, Kumusta ang mag ina ko?" halos lumabas na ang puso ko sa sabrang kaba
"Hintayin muna natin magising ang asawa mo, Sa ngayon unconscience parin siya"
"Pwede ko ba siyang makita?" halos mangiyak iyak na ako.
"Yes sir, Cge Mr. Gomez, May aasikasuhin pa ako, Babalik ako mamaya." tinapak niya balikat ko at umalis muna
Nasa harapan ko si Dawn, Hindi ko muna siya nilapitan, Nasa isang sulok lang ako, tinititigan siya. Payapang natutulog, pero bakas sa mukha nito ang lungkot. Hindi ko kayang lumapit sa kanya. Ang laki ng kasalanan ko.
Dahan dahan akong lumapit sa kanya, Umupo sa tabi niya, hinawakan ko ang kamay niya at tuluyan na akong umiyak
"Im sorry Dawn, Im sorry! Sorry! Sorry!" paulit ulit kong pinibigkas ang salitang sorry, Paulit ulit kong hinahalik ang kamay niya
Nararamdaman ko na unti unti siyang gumalaw. Bumukas ang mata niya at a tear fell at her cheeks. She stared at me blankly, hawak hawako ko parin kamay niya. Hindi siya nags salita, Tiningnan niya lang ako, Emotionless
Inalis niya bigla ang kamay niya at dahan dahang umupo, Inalalayan ko siya but she refuse.
"Dawn, Let me explain, Its not what you think. Hin---"
Nakita kong umiiyak na siya "Cge Richard, Explain, Paki explain nga ang nakita ko sa opisina! I want a clear explanation." tiningnan niya ako mata sa mata, nakikita ko ang sakit.
Huminga ako ng malalim.. . .
//Flashback?\\
Tumayo sa sofa "Cge Chard, Aalis na ako. Napa daan lang naman ako. Cge."
"Cge salamat, Ingat ka."
Lumapit kay Richard "Wala lang ba akong goodbye kiss jan?" tumawa, at seductive ang pagkasabi
Tumawa na naiilang " Ano kaba Audrey! Hahaha. Darating na Misis ko. Umalis kana, Baka pagselos yun, Mahal ko pa naman yun."
Nag-iba ang mood ni Audrey "Kung ayaw mong ikaw mag kiss sa akin, Ako ang hahalik sayo."
"Ano ka ba Aud---" bigla nalang niya akong hinalikan, SMACK LANG at tinulak niya ito.
Pero nakita na sila ni Dawn, Tumutulo na ang luha "Dawn.." Richard
//End of Flashback?\\
Tulala lang si Dawn sa akin, Hindi siya kumibo, Tumutulo lang ang luha niya.. "Dawn.."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Magiging okey pa ba sila? Sana Oo.
TO BE CONTINUE
-VOTE AND COMMENT?-
