Tulala lang si Dawn sa akin, Hindi siya kumibo, Tumutulo lang ang luha niya.. "Dawn.."
Hindi sya makatingin sakin.
"Dawn..."
"Nagsasabi kaba ng totoo?" tumingin sya sa mga mata ni Richard
"Oo. Dawn. Hindi kita niloko. Ikaw lang ang mahal ko. Maniwala ka." hinawakan nya ang kamay nito at hinalikan.
"Dawn? Naniniwala kana ba?"
"Ewan ko, Richard. Hindi ko alam." at bumitaw sya sa hawak ni Richard.
"Kung hindi mo pa ko kayang patawarin ngayon, Hindi kita pipilitin. Pero Dawn hindi talaga ko susuko. Dahil mahal kita." gustong-gusto tumulo ng luha ni Dawn pero pinipigilan nya ito.
* * *
1 week ring nagstay si Dawn sa hospital. Lalabas na sya sa araw na to. Pero hindi pa rin nya kinaka-usap ang asawa nya.
"Love. Ready kana umuwi?" ngumiti ito
"Yes." simpleng sagot nya at hindi pa nakatingin kay Richard.
"Love, Galit ka pa rin?"
Hindi sya sumagot lumabas na lang ito habang si Richard naman ang may dala ng mga gamit nya. Hanggang sa kotse hindi pa rin sya kinaka-usap nito. Hanggang makarating sila sa bahay nila.
"Halika na, Love." inalalayan nya ito palabas ng kotse
"Salamat." ngumiti ito ng pilit at dumiretso agad sa loob ng bahay.
Umupo sya sa couch at huminga ng malalim. Bigla namang tumabi sa kanya si Richard at sumandal sa couch.
"Haaaaaaaaaaay. Nakakapagod." pasimpleng lapit kay Dawn.
"Inaantok ako." at pinatong nya ang kanyang ulo sa balikat ni Dawn. Dumadamoves. XD
"Tigilan mo nga ko." at tumayo sya. Biglang napahiga si Richard sa couch.
"Araaaaaaaayy!"
"Anong nangyari sayo?" lumapit sya at hinawakan ang mukha ni Richard.
Inangat nya ang mukha nito at hinalikan si Dawn sa cheeks.
"Ano ba!" mahinang hampas sa braso.
"I love you." ngumiti ito
"..............................." hindi nagsalita pero nagbablush. Pigil kilig for short. XD
"Yieeeee Love, Nagbablush oh."
"Ewan ko sayo!" tumayo sya at tumalikod kay Richard at doon sya ngumiti.
"Mukhang kulang pa gimik ko dito ah. Hmmm.... Alam kona!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Anong bright idea ni Richard? XD
To be continued. :)
