Living with the infinite

LWTI 27

Reanna POV

"Game ito, ang tanong ko para sa iyo, sino samin ang may chance sa puso mo?"

Napanganga na lang ako sa narinig ko, seryoso ba talaga siya sa sinabi, baka nag bibiro lang siya siguro?, sige na nga sasakyan ko na ang trip niya.

"Syempre ikaw" nakangiting sabi ko sa kanya, nanliwanag naman ang mata niya sa sinabi ko at ngumiti na parang nanalo sa lotto.

Naramdaman ko naman ang awkward, kasi nakatingin lang sila sakin at nakabusangot, what's the problem?, nag bibiro lang naman ako eh.

"Sigurado ka sa sinabi mo?" tanong naman ni hoya sakin, kaya naman napatingin ako sa side niya, ngumiti lang ako.

"Joke lang!" sabi ko sa kanila at tumawa, pero hindi naman sila tumawa, kaya naman napahinto ako, what an awkward atmosphere.

"Hay buti naman" sabi nila pwera na lang kay dongwoo na nakabusangot na ngayon, ang cute pa naman niya kapag nakapout.

"Nakainis ka hah!" sabi niya at nag walk out na, natawa naman kami sa kanya, tumayo ako at nag lakad lakad sa tabing dagat.

"What are you doing here?" Napatalon naman ako sa nag salita at napatingin naman ako at si woohyun pala iyon, ngitian ko siya.

Bigla naman humangin ng malakas kaya naman napayakap naman sa sarili ko dahil nilalamig ako.

Nagulat na lang ako ng inilagay ang polo na sout niya sakin, nakatingin lang ako sa kanya.

"Hindi wag na, okay lang ako" sabi ko sa kanya at inalis na sana ang polo pero hinawakan niya ang balikat ko at ngumiti.

"It's okay, i can manage it" sabi niya sakin, ngumiti naman ako sa kanya, mabait naman pala sa woohyun, mailap kasi siya sakin, at hindi kami masyadong nag uusap, kapag may kailangan lang talaga siya.

"What are you doing here?" tanong niya sakin, umupo ako sa buhanginan at niyakap ang binti ko, tumabi naman siya sakin.

"Nag papahangin lang" sabi ko. At binalot kami ng katahimikan.

"Alam mo simula ng dumating ka..." napatingin naman ako sa kanya at tinitignan kung masaya ba siya o malungkot, pero wala akong nakikitang emosyon sa mukha niya, woohyun is a good in keeping emotion.

"Naging masiyahin ang infinite" sabi niya sakin at ngayon ay nakangiti na, nakahinga naman ako ng maluwag, akala ko kasi masasamang bagay ang sasabihin niya pero hindi pala.

Nakakatakot din kasi si woohyun pero mas mabait naman siya kesa kay L, dahil walang makakapantay sa pagiging bipolar ni L.

"Mas naging close sila" sabi niya at tumingin sa langit, pero ako nakatingin sa kanya, kasi hindi parin ako makapaniwala na sinasabi niya iyon.

"Noong kasing wala ka pa, hindi close ang infinite, on screen lang sila close, but off screen, walang closeness at may sari-sariling mundo" sabi niya, hindi naman ako makapaniwala sa sinabi niya, kasi parang hindi totoo ang sinabi niya.

"Alam mo simula palang pangarap ko ng mag kasama sama sila at mag kausap usap sila, hindi ko pala alam na ikaw lang ang mag papatupad ng pangarap ko..." sabi niya sakin, napangiti na lang ako, hindi ko pala alam na dahil sakin may mag kakasundo.

"Dahil din naman sa inyo hindi nagiging waste ang buhay ko, lagi akong masaya dahil kanila" sabi ko sa kanya, ngumiti naman siya sakin at tumango.

Tumayo ako, kaya tumayo rin siya, kinuha niya ang kamay ko at may inilagay dun, saka isinara.

"Wag mong iwawala iyan dahil mahalaga sakin yan" sabi niya at tumalikod na, napatingin naman ako sa kamay ko at isang necklace, tapos letter W iyon.

Bakit sakin niya ibinagay kung mahalaga ang necklace toh dapat hindi niya sakin ibinigay toh?.

Nag lakad na sana ako papasok kaso sinalubong ko sa sung kyu.

"Oh sung anong ginagawa po rito?" sabi ko sa kanya, ngiti lang siya huminto sa harap ko.

"Wala, gusto ko lang sanang mag unwind" sabi niya sakin, tumango naman ako, umupo ako sa buhangin dahil umupo siya dun.

"Ano pala ang pinag usapan ninyo ni woohyun?" tanong niya sakin, pero hindi siya nakatingin sakin, nakapikit lang siya at parang ninanamnam ang hangin.

"Ahhh, tungkol dun... pinag usapan lang namin ang tungkol sa inyo noon sa infinite, yung hindi kayo close noon" sabi ko sa kanya, napangiti na lang siya sa sinabi ko.

"Yung sinabi niya totoo yun" sabi niya sakin, natawa naman ako.

"Grabe kayo hah, ano ba ang special sakin at nag kaayos ayos kayo?" tanong ko sa kanila, napatingin naman siya sakin at may nakitang saya sa mata niya, yun ang dahilan kung bakit napahinto ako sa pag hinga ng ilang oras.

"Special sayo?... ang daming special sayo kahit hindi mo alam... all of you are special" sabi niya sakin, feeling ko naman na nag blublush ako sa sinabi niya.

"Oo nga pala, bakit ibinigay sakin toh ni woohyun?" tanong ko sa kanya at ipinakita ang necklace na ibinigay sakin ni woohyun kanina. Nakita ko naman na gulat siya sa nakita niya.

"H-Hah... talaga bang ibinigay sayo iyan ni woohyun?" tanong niya sakin, tumango naman ko, anong problema?

"W-Wala... kaya niya ibinigay sayo iyan kasi ibinigay niya ang trust niya sayo" sabi niya salin, tumango naman ako sa sinabi niya, pero masaya ako dahil ibinigay na sakin ang trust niya.

"Pero kung tatanongin ka ni woohyun kung mag gusto ka sa kanya, anong isasagot mo?" Napatingin naman akong sa kanya, bakit naman niya iyon na itanong eh, wala naman ipinapakita sakin si woohyun na may gusto siya sakin eh, napatingin naman ako sa kanya kung seryoso siya sa sinasabi niya at wag kayo, seryoso nga siya.

"Bakit mo na itanong sakin?" sabi ko sa kanya, napaiwas naman siya ng tingin sakin, nakakapag taka lang kasi eh.

"Wala pero... asfhhjj" hindi ko na nanirinig yung last na sinabi niya, pahina na kasi ang boses niya, at nag napansin ko hindi siya makatingin sa mata ko.

May dumi ba ang mukha ko kaya ayaw niya akong lingunin.

"May dumi ba ako sa mukha kaya ayaw mo akong lingunin?" tanong ko sa kanya, napayuko naman siya at napakamot ng batok, tapos ngumiti pa siya.

"Kasi... hmmm... may... may... gusto... gusto... ako... sayo.."

∞∞∞∞∞∞