Reanna POV
"Shhh" sabi niya at hinaplos ang pisngi ko, tapos pinunasan niya ang luha ko, ngumiti naman siya sakin, hindi yung ngiti na pilit lang yung ngiti na yun parang kinocomfort ako at sinasabi okay lang at walang mangyayaring masama kasi nandito na ako para alagaan ka.
"I know na mahirap ang mag isa pero dapat kayanin mo, dahil nakikita ka nila mula sa taas, gusto mo bang mag alala sila sayo habang binabantayan ka nila" sabi niya, umiling naman ako ibigay niya sakin yung panyo niya.
Kaya naman kinuha ko yun at pinunasan ang luha ko, ngumiti na ako, siguro nga tama siya, kailangan kong maging malakas at matatag para hindi na sila mag alala sakin.
"Mukhang nakakarelate ka sakin hah, ikaw ano ba ang buhay mo nung hindi ka pa naging L ng infinite na sobrang sikat?" Tanong ko sa kanya at natawa rin naman siya sa sinabi ko, napatingin naman siya sa langit at ngumit saka pumikit.
"My mon and dad die because of car accident, hindi kami mayaman pero hindi rin kami mahirap, katamtaman lang, wala na kaming kamag anak, dito sa maynila, at kung meron man kaming kamag anak, wala naman silang paki sakin, feeling ko dun, ako na lang mag isa, at hindi ko alam kung paano ako mabubuhay dahil ng bata pa ako." Tumingin naman siya sakin at nakita ko dun ang pangungulila sa magulang at sobra sobrang lungkot, ang dilim sobrang dilim.
"Meron ng kumuha sakin kamag anak ko, pero imbis na inalagaan nila ako, pinatrabaho pa nila ako, lahat ng gawaing bahay ako ang gumagawa, kahit gaano pa ako kapagod, o kagutom hindi nila ako pinapakain" grabe ang lungkot pala ng buhay niya, nung namatay kasi si papa kaya ko ng tumayong mag isa, pero siya batang bata pa.
"Nang mag balak silang mag punta ng america, binigay nila ako sa isang orphanage, at sinabing napulot ako sa daan" pumikit siya at inaalala ang nangyari, ngumiti siya ng mapait, ang sama talaga ng kamag anak ni L hindi man lang sila naawa.
"Okay naman ang buhay ko sa orphange, pero mailap parin ako sa mga bata, dahil hindi na ako madaling mag tiwala sa tao, dahil nga sa kanila, akala ko kasi nung kinuha nila ako magiging okay na ang lahat pero hindi pala, kaya siguro hindi ako madaling mag tiwala sa iban tao, isang araw my umampon sakin, mayaman sila at mabait, una ayoko silang pag katiwalaan dahil sa pinakita nila na mabait sila tinuring ko narin silang tunay na parents" ngayon naman ay nakangiti siya na yun ang pinaka masayang nangyari sa buhay niya, grabe sobra sobra talaga siguro ang bait ng umampon sa kanya, pero ilang oras lang nawala ulit ng ngiti niya.
"Pero nag seselos ang nag iisa nilang anak na lalaki, ang totoo gusto ko pa silang makasama, pero nag decide na ako, since nag graduated na ako ng high school, pwede na akong mag working student, umalis ako ng bahay, hindi ko na sinabi sa kanila na umalis ako, dahil alam ko na hindi sila papayag" sabi niya at napayuko at napakamot ng batok.
"Akala ko nun madali na buhay ko dahil nakagraduate na ako ng high school at nasa legal stage na ako pero hindi pala, ang hirap kumita, sakto lang ang sweldo ko sa upa at pag kain ko araw araw, nag balak ako na mag take ng exam para sa scholarship para hindi na ako magasto, and luckily nakuha ko naman, isang araw nun meron isang babae ang lumapit sakin, at inalok ako na maging model, agad naman akong pumayag dahil maganda rin ang sweldo, hindi ko na pala namamalayan na sumisikat na ako sa modeling, tapos nagbuo naman si manager ng isang group at yun ang infinite" sabi niya at ngumiti na ulit, hay the end na haha.
"Grabe ang dami mong pinag daanan, mas malala ka pala sakin eh, pero may tanong ako kung bibigyan ka ng chance para makita ulit yung umampon sayo, gusto mo ba salang makita?" Napatingin naman siya sakin at parang natigil sa sinabi ko.
"Oo naman, sinong hindi magugustohan yun, ang una ko noong gagawin ay ang yakapin sila" sabi niya sakin, may luha ang unting unting bumababa sa mata niya.
"Miss ko na sila, hindi ko gustong umalis sa kanila pero kailangan kasi baka yung totoong anank nila ang aalis, ayokong mag gagulo sila eh, nang dahil lang sakin" hindi ko alam kung ano ang sumapi sakin at niyakap ko siya, nasasaktan din ako kapag nakikita ko siyang ganyan, gusto ko rin naman na sumaya siya, at maging masungit ulit hahah.
"Wag kang mag alala mag kikita at mag kikita kayo, sabi nga nila kung talagang tadhana kayong mag kita mag kikita din kayo kahit anong mangyari" sabi ko at ngumiti sa kanya, inalis ko na ang yakap ko.
Pinunasan naman niya ang luha niya at ngumiti, siguro okay na ang lahat, tumayo naman siya, kaya naman naman patingin ako sa kanya.
"Tara na" sabi niya sakin, at unabot ang kamay niya kaya naman naman kinuha ko yun at tumayo.
"Saan naman niyang ang punta natin?" Tanong niya sakin, napaisip na lang ako, kesa naman umuwi ako ng maaga, oo nga punta na lang kami sa mall.
"Mall na lang tayo" sabi ko, tumango naman siya at nag punta kami sa sasakyan niya at sumakay.
"Oo nga pala nakita mo na yung necklace na sinasabi mo?" Baka kasi hindi pa niya nahanap, uuwi na lang kami para hanapin yun.
"Hah oo nandun na lang pala siya sa drawer ko" sabi niya, sayang hindi ko nakita ang necklace niya, nung kasing nag punta ako dun sa kwarto niya nakita ko sa side table ang necklace, parang kahawig niya yung necklace pero hindi ako makasigurado, nung lalapit na sana ako bigla naman tumating si L at sinungitan ako, kaya hindi ko na nilapitan, ang totoo ang dami ng beses na nakita ko yun pero hindi ko naman malapitan at hindi ko alam kung bakit.
"Since we're friends now, just call me myungsoo"
∞∞∞∞∞∞
BINABASA MO ANG
Living with the infinite
Fanfiction"it's hard to live with them but i am happy because i meet them" reanna ay isang mayaman, pero bigla na lang siyang naging poor, mas mahirap pa sa daga, paano nangyari yun, at ano ang magiging connection ng inifinite sa buhay niya? at siya ano naman...
