Mengisahkan tentang seorang gadis bernama Naeun yang baru sahaja kehilangan kekasih hatinya dan tidak dapat menerima mana2 lelaki utk menggantikan kekasihnya.
Sehun telah jatuh hati terhadap Naeun. Adakah hati Naeun akan terus membeku untuk menerim...
"Hai,sorry lambat."Xiumin baru sahaja sampai dan dia juga membawa rakannya.
"Takpe,adik okay je.Suzy ni ha yang risau sangat.hahahha"Naeun mengerling kearah Suzy yg duduk disebelahnya.
"Ish..mana ada lah.Xiumin sapa kawan awak ni.Tak nak kenal kan ke?"Suzy memandang teman Xiumin dari atas ke bawah lalu memberikan senyuman.
"Ni Sehun.Dialah yang tolong oppa buat projek Sains tuh."
"Hai,saya Sehun.Selamat berkenalan."Sehun memndang Suzy lalu matanya beralih kearah Naeun tapi Naeun tidak mengendahkannya.
Waktu rehat,
"Nampaknya makan seoranglah aku hari ni."Naeun menguyah roti yang dibelinya.
Mana tidaknya,abangnya ke makmal kimia untuk membantu cikgu.Suzy pulak tak hadir kesekolah.
"Hai."
Seseorang telah menegurnya dah ia membuatkan Naeun sedikit terkejut.
"Hrmmm...kau rupanya Sehun."
"Awak seorang?Boleh saya duduk sini?"
"Tak lah kau tak nampak ke ada dua orang kat sini.Haishh...kau nak apa? "Naeun tidak mempelawa Sehun duduk.
Tak dipelawa pun dia tetap duduk."Takde lah saja nak temankan awak."
"Suka hati kau lah."
Tak tahu lah apa yang dia benci sangat dengan Sehun.
"Awak nak rasa bebola sotong ni?"Sehun menghulurkan kepada Naeun.
Sehun sengaja beli kerana dia tahu bebola sotong merupakan makanan kegemaran Naeun.
Naeun terkejut.'nak terima ke tak ni...aduhai bau dia..'Naeun memandang bebola sotong yang masih panas dihadapannya."Boleh juga,terima kasih."Naeun mengambil satu lalu disuap kedalam mulut kecilnya.
Tiba-tiba air mata Naeun mengalir tanpa sedari kerana teringat akan memorinya bersama Kris.Ketika itu Kris menyuapkan bebola sotong kedalam mulut Naeun.
"Nah.Ambil sapu tangan ni dan berhenti menangis.Nanti awak tak cantik lagi."Sehun menghulurkan sapu tangan berwarna biru langit kepada Naeun.
Naeun menerimanya.
Di bilik Naeun,
"Kris..kenapa awak pergi cepat sangat?"Naeun mengelap bingkai gambarnya bersama Kris.
"Sebab itulah takdir yang telah ditetapkan.Kita tidak boleh melawan takdir malah mengubahnya."
"Hah,oppa...ye saya tahu sebab sebelum ni Kris pernah beri tahu saya."Naeun mengimbas kembali kenangannya bersama Kris.
~~~~
"Awak..awak tahukan yang kita tidak boleh mengubah takdir?"Kris memandang Naeun yang sedang duduk dihadapannya.
"Ye saya tahu itu."Naeun sedikit hairan dengn soalan dari Kris.
"Nanti kalau saya dah tak de,awak jangn sedih tau."
Naeun terkejut."Hey,kenapa cakap macam tuh?"
"Yelah..manalah tahu esok saya..."
"Shhhh.."belum sempat Kris menyambung ayatnya Naeun sudah menekup mulut Kris dengan jarinya."Jangan cakap begitu tak baiklah."
~~~~~~~
Tiba-tiba telefon Naeun menerima satu mesej.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ehh..siapa pula nih...hrmm..maybe budak kelas kot."
Di Taman,
(Author:esok dorang cuti its okay ar.)
"Hrmmm...mana ni kata nak jumpa..dah 15 minit aku tunggu."Naeun memerhatikan sekeliling taman.
