O beni görmesede sessiz çığlıklarımı duymasada ben hala maviyi seviyordum. Küsemez kırılamazmışım gibi da davranmasa keske ...iyi olacak ama ona bu güveni ben verdim sanırım onu uzaktan korurken uzaktan severken...
Onun umrunda olmamak can sıkıcı aslinda ama sanırım ben bunu da kabullendim artık ve ben her geçen gün kendimden ve o muthiş gururumdan ödün verip kaybediyorum kendimi. Eğer onu da kaybedersem nasil toparlanip bulurum kendimi ve nasil eski halime dönerim bir bilgim yok ama cırpınacagim her şeye rağmen....
