" ဟင္ .. ေမာင္မင္းက ထက္ၿမက္မွဳမွာ နာမည္ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ ဟန္စစ္တပ္က အမတ္ၾကီး Changmin လား"
" မွန္ပါတယ္ မင္းၾကီး"
" ေဟ့ အမတ္ၾကီးတုိ့မိသားစုကို ခ်က္ခ်င္းၾကိဳးေၿဖေပးလုိက္စမ္း.. ထုိင္ခံုေပၚမွာ ထုိင္ၾကပါ"
" ေက်းဇူးၾကီးလွပါတယ္ မင္းၾကီး"
" ေၿပာၿပပါဦး.. Gwanheeရဲ့ အားကုိးရတဲ့အမတ္ၾကီးက ဘာၿဖစ္လုိ့ ဟန္စစ္တပ္ကေန ထြက္ေၿပးလာရတာလဲ"
" ဒီလုိပါ အရွင္မင္းၾကီး"
*** Flash Back
" မိသားစုဆုိတာ ကုိယ္သားသမီးလုပ္တာကို တာ၀န္ယူရမွာပဲ"
" ေတာင္းပန္ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးအၿပစ္ေတြပါ.. ကၽြန္ေတာ့္ကိုပဲအၿပစ္ေပးပါ.. ကၽြန္ေတာ့္မိဘေတြကုိေတာ့ မလုပ္ပါနဲ့"
" ငါ့သမုိင္းမွာ အၿပစ္ရွိတဲ့သူကုိ အၿပစ္မေပးဘဲ မ်က္ကြယ္ၿပဳလုိက္တာမ်ဳိးမရွိခဲ့ဖူးဘူး... မင္းကေတာ့ ငါ့ရဲ့အားကုိးရတဲ့ အတုိင္ပင္ခံအမတ္ၾကီးမုိ့ မင္းကိုအၿပစ္မေပးဘဲ မင္းကုိယ္စား မင္းမိဘေတြကို အၿပစ္ခံခုိင္းတာ ငါ့ကုိ ေက်းဇူးတင္စမ္းပါ"
"----"
" Changminရဲ့ မိဘေတြကို တပ္ရဲ့အလုပ္ၾကမ္းေနရာမွာ ၁၀လတိတိ၀င္လုပ္ေစ"
" မလုပ္ မလုပ္ပါနဲ့.. ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးမိဘေတြက အသက္ၾကီးေနပါၿပီ.. ဒါမ်ဳိးက အသက္ငယ္တဲ့သူေတြေတာင္ မလုပ္ႏုိင္တာ.. မလုပ္ပါနဲ့.. ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ပဲ အၿပစ္ခံပါရေစ"
"တိတ္စမ္း.. ငါ့ႏႈတ္ကထြက္တဲ့ ငါ့အမိန့္ကို ဘယ္သူပယ္ရွား၀ံ့သလဲ"
" မလုပ္ပါနဲ့......."
ထုိေန့ညမွာတင္ Changminမိဘေတြကို ဖမ္းသြားၾကသည္.. Changminတစ္ေယာက္ တၿဖည္းၿဖည္းစဥ္းစားမိလာသည္.. လက္ေအာက္ငယ္သားေတြအေပၚ ညွာတာခြင့္လႊတ္မႈမရွိေသာ အၾကီးအကဲလက္ေအာက္မွာ ပညာရွိအမတ္လုပ္ေနတာ သူ့အတြက္ေကာ လူၿဖစ္ရက်ဳိးနပ္ပါရဲ့လား.. အခုလုိ ပညာရွိအမတ္လုပ္ေနမည့္အစား လယ္ေတာထဲတြင္ လယ္ထြန္ေနတာကမွ လူၿဖစ္ရက်ဳိးနပ္ပါလိမ့္မယ္ဟု ေတြးရင္း ေနာင္တရလာမိသည္.. ထုိ့ေၾကာင့္ ညတြင္းခ်င္း မိဘမ်ားကို ကယ္တင္ကာ ဟန္စစ္တပ္ကို စြန့္ခြာလာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္.. ပညာရွိအမတ္ဟူေသာ ရာထူးကိုလည္း ၿမွဳပ္ႏွံထားလုိက္ေတာ့မည္ေတြးကာ သင့္ေတာ္ရာအရပ္တြင္ သာမန္ၿပည္သူမ်ားကဲ့သုိ့ပင္ ရွင္သန္သြားေတာ့မည္ဟု ဆံုးၿဖတ္လုိက္ေလသည္..
