Αυτός έχει μεγαλώσει στα σαλόνια αλλά του αρέσει να "παίζει" στις οικοδομές...
Αυτή κουράστηκε πολύ να βρει τη δουλειά των ονείρων της και να αποδείξει ότι την αξίζει, δε θα αφήσει κανέναν να την φτάσει στα άκρα...
Η συνάντηση τους θα φέρει σεισμό...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΑΡΗΣ
Περίμενα η αντίδραση της να ήταν πολύ χειρότερη. Όταν έφυγε από την οικοδομή, αφού σκέφτηκα για λίγο την απειλή της κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αυτή η γυναίκα δεν μασούσε τα λόγια της και αποφάσισα ότι δεν θα το ρίσκαρα, δεν είχα καμία όρεξη να ξεσπάσει στη μηχανή μου. Καλού κακού τηλεφώνησα και ζήτησα να επαναφέρουν το αμάξι της, στην αρχική του κατάσταση. Πραγματικά όταν θύμωνε τα μάτια της έλαμπαν και τα μάγουλα της φούντωναν. Της πήγαινε να είναι νευριασμένη... Αναρωτήθηκα πως θα ήταν στο κρεβάτι και αμέσως η γυμνή εικόνα του κορμιού της έκανε την εμφάνιση της στο μυαλό μου αναστατώνοντας με, με τρόπο που δεν θα έπρεπε.
Φεύγοντας από την δουλειά πέρασα από το πατρικό μου και προμηθεύτηκα σε τάπερ σούπα και κέικ. Η μητέρα μου με είχε προειδοποιήσει πως σε περίπτωση που δεν εμφανιζόμουν θα τα έφερνε εκείνη στο σπίτι μου και δεν είχα καμία όρεξη να μου φορτώνονταν για άλλη μία μέρα! Ένας από του λόγους που είχα αποφασίσει να φύγω από το πατρικό μου ήταν η υπέρ προστατευτικότητα της μητέρας μου. Ενώ και εγώ και ο Ιάσωνας ήμασταν ολόκληροι άντρες, πάνω από τριάντα χρονών, εκείνη υπήρχαν φορές που μας φερόταν λες και ήμασταν ακόμα παιδιά. Αυτό δεν το άντεχα και για να μη σκοτωθούμε, πριν χρόνια είχα πάρει την απόφαση να μετακομίσω μερικά χιλιόμετρα μακριά τους. Ο αδερφός μου έμενε στον δεύτερο όροφο και απολάμβανε αυτή τους την συμπεριφορά, χαιρόταν που οι δύο γυναίκες προλάβαιναν κάθε του επιθυμία και δεν φαινόταν πρόθυμος να το αλλάξει αυτό, τουλάχιστον όχι σύντομα!
Παρόλα αυτά ήξερα πως το ενδιαφέρον τους ήταν πραγματικό. Η κυρία Μαρία ήταν πάρα πολλά χρόνια μαζί μας και μας είχε σαν παιδιά της. Κάθε φορά που αρνιόμουν κάποιο από τα φαγητά της στεναχωριόταν. Το μόνο που τους επέτρεπα, ήταν μία φορά στις δεκαπέντε μέρες να έρχονται από το σπίτι μου και να κάνουν την καθαριότητα, όχι πως δεν την έκανα εγώ, απλά χαιρόντουσαν με αυτό και έτσι τις άφηνα. Έτσι και αλλιώς αυτό πάντα γινόταν πρωί που εγώ έλειπα οπότε δεν υπήρχε πρόβλημα.
