Αυτός έχει μεγαλώσει στα σαλόνια αλλά του αρέσει να "παίζει" στις οικοδομές...
Αυτή κουράστηκε πολύ να βρει τη δουλειά των ονείρων της και να αποδείξει ότι την αξίζει, δε θα αφήσει κανέναν να την φτάσει στα άκρα...
Η συνάντηση τους θα φέρει σεισμό...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ
Ετοιμάστηκα να πάω στη δουλειά λίγο πιο αργά απ'ότι συνήθως, ήμουν σίγουρη ότι θα ήταν πολύ νευριασμένος μαζί μου, αλλά δεν μου καιγόταν καρφί!! Εκείνος είχε παρατραβήξει το σχοινί και με είχε αναγκάσει να φερθώ με αυτόν τον τρόπο. Ανέβηκα στον πρώτο όροφο και κοίταξα γύρω μου επιφυλακτικά, μετά από τον έλεγχο που έκανα και δεν τον είδα πουθενά πήρα μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα να δουλεύω. Όσο περνούσε η ώρα και δεν τον έβλεπα τόσο περισσότερο ανησυχούσα, έπιανα τον εαυτό μου να κοιτάζει πίσω από την πλάτη μου σαν κυνηγημένη και ένιωθα τελείως ηλίθια. Προτιμούσα χίλιες φορές να ερχόταν μπροστά μου να βριζόμασταν και να προχωρούσαμε παρακάτω.
Λίγη ώρα αφού είχα φτάσει, άκουσα δύο εργάτες να μιλάνε μεταξύ τους και ο ένας ανέφερε ότι ο Άρης δεν είχε έρθει συμπληρώνοντας πως αυτό συνέβαινε πρώτη φορά! Σκέφτηκα πως μπορεί να τον είχε πάρει ο ύπνος. Οι ώρες περνούσαν όμως και εκείνος δεν έλεγε να εμφανιστεί. Αναρωτιόμουν μήπως του είχε συμβεί κάτι το προηγούμενο βράδυ... έτσι βρήκα ένα πιτσιρικά εργάτη και τον ρώτησα κάτι που ήμουν σίγουρη ότι δεν θα μπορούσε να μου απαντήσει. Δεν πέρασαν ούτε πέντε λεπτά και είδα τον Μάνο να με πλησιάζει.
«Χριστίνα, μου είπε ο μικρός ότι θέλεις να με ρωτήσεις κάτι...» ήταν λερωμένος με κάτι λευκό και φαινόταν βιαστικός, μάλλον αυτή τη στιγμή τον απασχολούσα χωρίς λόγο.
«Ναι... για αυτόν εδώ τον τοίχο ήθελα να σε ρωτήσω...» βρήκα μία πιστευτή απορία και μέσα σε δύο λεπτά μου είχε απαντήσει και ετοιμάστηκε να επιστρέψει στην δουλειά του.
«Περίμενε! Ήθελα να σε ρωτήσω και κάτι άλλο...» ένιωθα αμήχανη αλλά προσπάθησα να το κρύψω όσο καλύτερα μπορούσα «ο Άρης... γιατί δεν ήρθε;» η ερώτηση μου τον έκανε να χαμογελάσει, με πλησίασε περισσότερο και μιλώντας χαμηλόφωνα μου είπε:
«Χτες το βράδυ... συναντήθηκε με μία γυναίκα, ή οποία αφού τον έγδυσε τον παράτησε έξω στο κρύο...» μου έκλεισε το μάτι πονηρά και για λίγο μου κόπηκε η ανάσα, τι στο καλό του είχε πει ο άλλος και με κοιτούσε έτσι;
