Βαρέα και ανθυγιεινά

κεφάλαιο 24

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Όταν έφτασα το πρωί στην οικοδομή είχε τόση παγωνιά που δεν έβρισκα τρόπο για να ζεσταθώ! Ευτυχώς σήμερα δεν είχε έρθει ο Σωτήρης και έτσι δεν θα τον είχα πάνω στο κεφάλι μου. Όσο θυμόμουν τις ώρες που είχαμε περάσει μαζί τη Δευτέρα το μεσημέρι, με έπιανε απελπισία! Από τις τρείς ώρες, τις δύο ώρες και σαράντα πέντε λεπτά μιλούσε μόνο για εκείνον, δεν ήξερα από πού να φύγω! Η παρουσίαση που έκανε στον εαυτό του ήταν τόσο μελετημένη που πραγματικά εάν δεν τον γνώριζα μπορεί και να υπέκυπτα στην γοητεία του.

Ένας από τους εργάτες με είδε που χοροπηδούσα για να ζεσταθώ και αποφάσισε να μου κάνει χιούμορ. Τον Άρη δεν τον είχα αντιληφθεί πάρα μόνο όταν τον άκουσα να μιλάει. Η μορφή του για ακόμα μια φορά είχε καταφέρει να με μαγνητίσει και η αναστάτωση που ένιωσα ήταν έντονη. Ήλπιζα ότι κάποια στιγμή θα συνήθιζα αυτό το όμορφο πρόσωπο και το σμιλεμένο σώμα και δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αυτός ο άντρας, αλλά προέβλεπα ότι αυτό δεν θα γινόταν σύντομα. Συνέχισα να μιλάω με κάποιους από τους εργάτες όταν εκείνος μας ανακοίνωσε πως για τις επόμενες δύο ημέρες δεν θα πηγαίναμε στην δουλειά λόγο του καιρού. Όλοι χαρήκαμε και το νέο δεν άργησε να διαδοθεί σε όλους τους ορόφους.

Εγώ ενθουσιάστηκα από τα νέα και αμέσως έσπευσα να τηλεφωνήσω στην Όλγα. Μόλις το προηγούμενο βράδυ συζητούσαμε και λέγαμε ότι μία από τις επόμενες μέρες έπρεπε να κανονίσουμε κάποια έξοδο για χορό και διασκέδαση. Σκέφτηκα πως εφόσον δεν θα δουλεύαμε αύριο ήταν ευκαιρία να βγαίναμε απόψε και έτσι την κάλεσα και κανονίσαμε ότι το αποψινό βράδυ θα περνούσαμε τέλεια! Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο είδα τον Άρη να με πλησιάζει.

Οι γωνιές του προσώπου του, σήμερα μου φαίνονταν πιο έντονες, ήταν αξύριστος και του πήγαινε πάρα πολύ. Και εκεί που είχα αποφασίσει πως σήμερα θα ήμουν λίγο πιο φιλική μαζί του εκείνος με ρώτησε με θράσος εάν το βράδυ σκόπευα να βρω καινούριο θύμα! Χωρίς δισταγμό υιοθέτησα το πιο σοβαρό μου ύφος και του απάντησα ενοχλημένη πως δεν ήταν δική του δουλειά. Έφυγε νευριασμένος χωρίς να προσθέσει κάτι άλλο και τον είδα να χάνεται στην σκάλα που οδηγούσε στους επάνω ορόφους. Επέστρεψα στην δουλειά μου και μέχρι την ώρα που σχόλασα δεν τον ξανά είδα.

Στο δρόμο για το σπίτι σκεφτόμουν τη συμπεριφορά του, δεν μπορούσα να καταλάβω τι πρόβλημα είχε μαζί μου, κανονικά δεν θα έπρεπε να τον νοιάζει ούτε τι έκανα ούτε με ποιον θα έβγαινα ή θα διασκέδαζα! Στο κάτω κάτω ήμουν ολόκληρη γυναίκα και μπορούσα να κάνω ότι ήθελα με όποιον ήθελα χωρίς να δίνω λογαριασμό σε κανέναν και ειδικότερα σε εκείνον!! Όλη την υπόλοιπη μέρα προσπαθούσα να μην τον σκέφτομαι, όχι πως τα κατάφερνα και πολύ καλά. Ευτυχώς κάποια στιγμή εμφανίστηκε η Όλγα και με έβγαλε από το μαρτύριο της σκέψης του, απασχολώντας με με το τι θα φορούσαμε.