Αυτός έχει μεγαλώσει στα σαλόνια αλλά του αρέσει να "παίζει" στις οικοδομές...
Αυτή κουράστηκε πολύ να βρει τη δουλειά των ονείρων της και να αποδείξει ότι την αξίζει, δε θα αφήσει κανέναν να την φτάσει στα άκρα...
Η συνάντηση τους θα φέρει σεισμό...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
ΑΡΗΣ
Όση ώρα ετοιμαζόμουν για να πάω στην οικοδομή σκεφτόμουν πως σήμερα θα την έβλεπα και θα έπρεπε να φερθώ σαν πολιτισμένος άνθρωπος αν ήθελα να υπάρξει ένα καλό κλήμα στη δουλειά. Από την στιγμή που είχα βρει τι θα της έκανα για αντίποινα ένιωθα πολύ πιο ήρεμος. Η δεσποινίς Μακρή θα το φυσούσε και δεν θα κρύωνε! Εφόσον της άρεσαν τα παιχνιδάκια με τις μπογιές θα έπαιζα και εγώ το δικό της παιχνίδι.
Φτάνοντας στην οικοδομή το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δώσω εντολή μόλις εκείνη πατούσε το πόδι της εκεί να με ενημέρωναν αμέσως. Το δεύτερο πράγμα που ζήτησα ήταν πως οποιαδήποτε απαίτηση της θα περνούσε πρώτα από δική μου έγκριση, μέχρι και μία βελόνα να ήθελε εκείνη να καρφώσουν, αν εγώ δεν ενημερωνόμουν δεν θα γινόταν. Δεν πέρασε ούτε μία ώρα και ήταν ήδη κάτω. Κατέβηκα στον πρώτο όροφο και την είδα να συζητάει με τον Μάνο. Ξερόβηξα για να κάνω την παρουσία μου αισθητή και την καλημέρισα. Ξαφνιάστηκε από την αντίδραση μου, σίγουρα δεν περίμενε να της φερθώ τόσο ήρεμα μετά από αυτό που είχε κάνει στην μηχανή μου.
Οι ώρες περνούσαν και εγώ ανυπομονούσα να έρθει το διάλλειμα. Όταν αρχίσαμε να μαζευόμαστε δεν μπορούσα να συγκρατήσω την χαρά μου για αυτό που θα πάθαινε. Είχα βάλει στο κόλπο και έναν πιτσιρικά για να μη καρφωθώ τελείως. Μόλις καθίσαμε του έκανα νόημα και εκείνος την φώναξε. Παίζοντας σωστά τον ρόλο μου είπα δυνατά πως δεν μας καταδέχεται και εκείνη αμέσως ανέλαβε να με διαψεύσει!! Η αντίδραση της ήταν η αναμενόμενη και σε αυτήν πόνταρα για να ολοκληρωθεί το χουνέρι που την περίμενε.
Κάποια στιγμή το διάλειμμα τελείωσε και όλοι αρχίσαμε να σηκωνόμαστε για να επιστρέψουμε στις δουλειές μας. Εγώ έμεινα πίσω πίσω για να μπορέσω να απολαύσω το κατόρθωμα μου. Τα παιδιά μόλις είδαν ότι είχε γίνει χάλια με τη λευκή μπογιά άρχισαν τα επιφωνήματα. Η Χριστίνα αφού μου έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα έβγαλε το πουκάμισο της για να ελέγξει τη ζημιά που είχε πάθει και έμεινε μόνο με ένα λευκό φανελάκι. Το κρύο έκανε τις ρώγες της να σκληρύνουν και το θέαμα ήταν απολαυστικό αλλά παρατήρησα πως δεν ήμουν ο μόνος που είχε κολλήσει τα μάτια του πάνω της. Τους έκανα νόημα να εξαφανιστούν και φυσικά το έκαναν σε δευτερόλεπτα.
