Βαρέα και ανθυγιεινά

κεφάλαιο 10

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Τη Δευτέρα το πρωί σηκώθηκα κανονικά στην ώρα μου και ετοιμάστηκα στα γρήγορα, έπειτα κάθισα στον καναπέ του σαλονιού μου και σκεφτόμουν αν θα πήγαινα τελικά στην δουλειά ή όχι. Ο κύριος Συμεωνίδης μου είχε πει ότι ήθελε να είμαι εκεί τέσσερις φορές την εβδομάδα, έτσι λοιπόν η μέρα που δεν θα πήγαινα θα ήταν η σημερινή! Αφού το αποφάσισα ευχήθηκα μέσα μου μέχρι αύριο να είχε ξεθυμάνει ο θυμός του... Άρη. Μέχρι και το όνομα του φανέρωνε πόσο πολεμοχαρής τύπος ήταν! Δεν τον φοβόμουν, απλά είχα επιλέξει να κρατήσω κάποιες αποστάσεις!

Μην έχοντας τι να κάνω ξεκίνησα γενική σε όλο το διαμέρισμα. Είχα απίστευτη ενέργεια και κάπου έπρεπε να την καταναλώσω. Αργά το μεσημέρι ήρθε η Όλγα από το σπίτι και αντί να με χαιρετήσει μου έβαλε τις φωνές επειδή είχα το κινητό μου κλειστό. Αμέσως θυμήθηκα ότι τελευταία φορά το είχα δει χθες το βράδυ που διάβαζα το μήνυμα που μου είχε στείλει εκείνος. Έτρεξα στο δωμάτιο μου και άρχισα να τραβάω τα σεντόνια και τις κουβέρτες για να το βρω. Όταν τελικά το ανακάλυψα ανάμεσα στο στρώμα και στο κρεβάτι είδα ότι ήταν απενεργοποιημένο, προσπάθησα να το ανοίξω αλλά μάταια. Επέστρεψα στο σαλόνι, βρήκα τον φορτιστή μου και το έβαλα στο ρεύμα. Μόλις το άνοιξα άρχισαν να ακούγονται ήχοι μνημάτων από αναπάντητες κλήσεις. Οι περισσότερες ήταν από την Όλγα, μία από την μητέρα μου και τρεις από έναν άγνωστο αριθμό που τελικά δεν ήταν και τόσο άγνωστος πια!

«Με πήρε τηλέφωνο ο Μάνος και μου είπε ότι ο Άρης σε έψαχνε!» μου είπε κοιτάζοντας με επικριτικά,

«Δε με ενδιαφέρει καθόλου! Είμαι σίγουρη ότι μπορεί να κάνει υπομονή και να μαλώσουμε αύριο!» σίγουρα δεν με ήθελε για κάτι καλό, σκέφτηκα. Μάζεψα τα πόδια μου κάτω από το σώμα μου και βολεύτηκα στην μία γωνία του καναπέ. Η Όλγα στεκόταν όρθια με τα χέρια σταυρωμένα και χτυπούσε ρυθμικά το πόδι της στο πάτωμα.

«Δεν ήθελε να μαλώσετε!» μου είπε σχεδόν φωνάζοντας «Ο Μάνος ανέφερε ότι χρειάζονταν κάποια σχέδια...»

«Ωχ! Μάλλον θα ήθελε τα σχέδια της οικοδομής...» τα είχα ξεχάσει τελείως!! «Ε! λοιπόν θα τα πάρει αύριο!»

Της πρότεινα να της κάνω το τραπέζι για να κατευνάσω τα νεύρα της και εκείνη πεινασμένη όπως ήταν ξέχασε και το κλειστό μου τηλέφωνο και τον Μάνο! Τον δεύτερο όχι για πολύ! Περάσαμε όλη την υπόλοιπη μέρα μαζί συζητώντας, παίζοντας χαρτιά και χαζεύοντας επαναλήψεις σειρών στην τηλεόραση. Όποτε έβρισκε ευκαιρία μου μιλούσε για τον Μάνο και κάθε τόσο του έστελνε μηνύματα. Μόλις ακουγόταν το κινητό της έτρεχε πανικόβλητη να του απαντήσει. Έδειχνε πολύ ερωτευμένη... από την στιγμή που είχε μάθει ότι θα δουλεύαμε μαζί με τον Μάνο μου είχε ζητήσει να τον προσέχω! Δεν είχα καταλάβει από τι ακριβώς αλλά δεν είχε σημασία. Αργά το βράδυ τα μηνύματα μεταξύ τους είχαν πληθύνει και το χαμόγελο της Όλγας κόντευε να βγει από το πρόσωπο της. Εγώ είχα ήδη νυστάξει ενώ έβλεπα πως εκείνη είχε άλλη όρεξη.