CRUSH:

MY FIANCE:

Third person POV

Kahapon lamang ay mahimbing na nakatulog si sarah sa bahay ng kanyang kaibigan na si kyle. Totoo ang sinabi ng binata na malaki ang kanyang eye bug, dahil iyon sa gabi gabing pag-iisip kung paano siya iiwas o gagawa ng paraan para sa nalalapit na kasal niya sa anak ng pamilyang Chan.

Ngayon ay lunes, malamang author may pasok eh! Shut up sarah! Moment to ni author! Ok!

Naghahanda si sarah sa kanyang pagpasok. Maaga siyang gumising at umuwi para makapag ayos. Pagdating sa bahay ay siya namang alis ng ama. Nagkasalubong pa sila sa gate ng bahay pero hindi pinansin ng dalaga ang ama, napapatanga naman ang ama dahil sa tinuran ng anak. Madalas kasi I tong humahalik sa pisnge.

"Mom, papasok na po ako" malumanay niyang paalam sa ina.

"Hindi ka ba kakain?" Nag aalalang sagot ng ina.

"Hindi na po, sa school canteen na lang po"

"Dito ka na kumain, hindi masusustansya ang mga foods doon" pagpupumilit ng ina

"Malalate na po ako" humalik si sarah sa pisnge ng ina. Saka nagtuloy tuloy palabas ng bahay.

"Ay! Shit! Yung car na lang kaya gamitin ko para mabilis?" bumalik ito sa loob ng bahay. Paakyat na sana siya sa hagdan ng...

"Here's the key!"

Napatingin si sarah sa ina, nakita niyang hawak nito ang susi ng sasakyan. Bakit na kay mommy yung Susi?

"Thank you" sabay abot sa Susi.

Samantala, papasok na din ngayon si kyle sa school kasabay ang ina at ama. Nasabi ng ina na pupunta ito sa store ni tita Theresa( mama ni sarah) at pag uusapan ang kasal na napagkasunduan ng pamilya sa Chan family.

Bakit kasi ayaw nila ipagamit yung kotse ko? Akin naman yun eh! Reklamo nito sa pamilya.

Napansin ni kyle ang pamilyar na kotse sa harapan. Kay sarah yun ah? Ginagamit pa pala niya yun? Buti pa siya!

Ibinaba siya ng ama sa harapan ng school gate, habang ang sasakyan ni sarah ay nagpatuloy sa pagpasok at nakita pa niyang ipinark ito ng kaibigan na may pagka gasgasera. Kahit kailan talaga oh... Hindi pa rin pala nawawala yung attitude niyang yun?

Binilisan niya ang paglalakad para abutan si sarah. Ng biglang....

Ouch!

May nabangga siyang babae, napa upo ito sa sahig. Pinagmasdan niya ang babae, maputi at may pagkasingkit ang mata nito. Korean ba to o Japanese?

"Hey! I think you need to help me?!" May pagka malditang sigaw ng babae sa kanya.

Tumingin muna ito sa pinaroroonan ni sarah pero wala na ito. Ang bilis talaga niya maglakad! Saka tumingin sa babae at inabot ang kamay.

"I'm sorry" sambit niya pagka tayo ng babae.

"No, its ok. I'm the one who's not looking at my way" kanina lang maldita, ngayon naman may pagka mahinhin?

"Ah.. I'm kyle jang" sabay abot uli ng kamay sa babae para makipag kamay. Baliw kaya to? Makaalis na lang. Parang moody eh.

"Cassie Chan" sabay abot sa kamay at nakipag shake hands.

"Your handsome" walang atubiling sabi nito.

"Thank you, I'm in a rush" sabay talikod at naglakad na palayo.

Samantala, kakapasok pa lang ni sarah sa room nila. Derederetcho siyang umupo sa upuan niya. Kaunti pa lamang stuyante kaya mas minabuti niyang magbasà na lamang.

"Hindi ka namamansin ah?"

Narinig niyang tanong ng isang lalaki na hindi pamilyar sa kanya. Tumingin siya sa lalaki, Bago ba toh dito?

"I'm sorry but i don't talk to stranger" kumuha siya ng libro at nagbasa na lang. Maaga pa naman eh

"Pang bata na yan eh, sa bata lang yan sinasabi. Sabagay cute ka naman eh" tatawa tawang sambit nito.

"Sino ka ba huh? Bago ka lang ba dito? Kung wala kang magawang matino please....tumahimik ka na lang" iritadong sabi niya.

"You look problematic?" Nagseryoso ito dahil sa tono ng dalaga.

"Problemado nga ako kaya tumigil ka!" Naiinis na siya sa lalaki. Hawak niya ang librong walang kamuwang muwang na kawawa dahil nalulukot na dahil sa inis niya sa lalaki. She take a deep sight.

"Ah nakalimutan ko, ako nga pala Clarence Chan. And your right bago lang ako dito. Ikaw pa lang kinakausap ko" Chan?

Tumingin siya sa lalaki at tinignan ito ng mula ulo hanggang paa. Chinese ba siya? Chan? Di kaya siya yung lalaking anak ni Mrs chan? Impossible! Marami kayang Chan sa mundo.

"Bakit?"

"Chinese ka ba?"

Naguluhan ang lalaki pero sumagot pa rin siya.

"Yes, bakit?"

"Ah wala.. May naalala lang ako" napapailing na lang na pumaling ulit siya sa binabasa niya at hindi na nagsalita pa.

Samantala, nakutuban naman ang lalaki ang tanong ng dalaga. Ang ganda mo pala talaga sarah. Bagay tayo. Sabagay magiging asawa na din kita. Fiance mo nga ako eh. Mas lalo tuloy kitang gustong makilala. Ganyan ka pala sa first approach, masungit.

===itutuloy===