His Soul

5. Oh No !!!

" Kani kanina ko lang nabalitaan to, " Sabi niya. Nakasakay na kami ng bus pauwi sa bahay namin. Di makakapagstay si Chloe sa bahay mamaya dahil pinapauwi agad siya ng Mama niya. Home alone na naman ako nito mamaya -_-

" Yeah ! Ako rin, may sasabihin din ako." Sabi ko.

" Sige, ikaw muna mauna. " Sabi niya.

" Okay, " umupo ako ng maayos, " Did you heard what happened between me and Xymon the other day ? " Tanong ko.

" Yes I do ! Kung tungkol kay Xymon, kakalat at kakalat talaga sa buong campus. " Sabi niya.

" Okay, meron pa akong gustong sabihin sayo pero ikaw muna. "

" Alam mo bang nasa hospital siya ngayon dahil siya pala ang na-aksidente kahapon ng gabi ? Yung sabi mong nakita mo. Siya pala yun. At alam mo ba... "

Siya ? Ano !? ANO !?

Teka, papaano !? Eh kausap ko lang siya kanina ? Tapos hinawakan niya pa ako. Tapos, may hinihingi pa siyang- teka, di kaya... !? No ! No ! NO ! I'm not talking to the death person ! I am not seeing them ! I AM NOT !!!!!

" Abrielle, nakikinig ka pa ba ? " Napatingin ako kay Chloe ng kalabitin niya ako sa balikat.

" Huh ? Uh... Sigurado ka ? Sino nagsabi sayo ? "

" It's all over the campus ! Kaya nga puro tsismis sila kaninang umaga. "

Napalunok na naman ako at tinanong siya ng, " Patay na ba siya ? "

" Why should I know ? Pero ang narinig ko, nasa hospital siya. That's all. Hindi naman siguro namatay si Xymon. Bilis naman. Tsaka, di niya pa time. "

Marami pang kwinento si Chloe sa akin the whole ride pero yung isipan ko, lumpilipad. Pero di ko sinabi sa kaniya na nakausap ko kanina si Xymon sa ladies' room kanina. Baka magmuka lang akong baliw sa harapan niya. Di ko pa rin ma gets lahat. I swear, I knew I was talking to him this morning. He also asked for my help ! Wait, hindi kaya ibang tulong ang hinihingi niya ?

Nakauwi na ako sa bahay. Natakot tuloy ako bigla mag isa dito sa loob. Oh my god ! Please help me. Please.

Dumiretso agad ako sa kwarto at naglock ng pintuan. I don't think na magugutom ako sa nangyayari sa akin ngayon.

" Hey, "

Napatalon ako sa kama nung narinig ko yung boses niya ulit at kinuha ang crucifix sa side table ng kama ko at hinarap sa kaniya.

" Please, layuan mo na ako ! Please ! Jesus, magbabago na po ako, ilayo niyo lang po sa akin tong multong to ! Please po ! " Sigaw ko kay Xymon while I closed my eyes and prayed.

" You know what ? That's useless. Di ako mamamatay diyan or mawawala. "

" Wag mo akong kausapin ! " Sigaw na sagot ko.

" I am not a demon or an evil spirit that will be disappeared by that ! "

Dinilat ko ang mata ko at dahan dahang binaba ang krus sa kamay ko.

He was standing crossed-arm on his chest behind the window where it's across my bed.

" Ano bang kailangan mo ? Bakit ayaw mong manahimik !? "

" Look, I'm not dead yet and I don't want to. "

Lumayo ako ng kaunti at sabing,

" Ano ba kasing kailangan mo ? "

" I need your help. "

" Bakit ka ba sa akin humihingi ng tulong !? Kung sa kamag anak mo ikaw lumapit ? "

" Because you're the only person who can see me. "

" Ano bang klaseng tulong ? "

" I want you to tell my family that I am fighting to leave and that they shouldn't have to loose some faith, without you telling them that you can see me. " Lumapit siya sa akin at ako naman tumayo sa harapan niya.

" Paano ko gagawin yun eh di mo nga ako kilala by name man lang ? " Tanong ko.

" Kasalanan ko bang hindi ka sikat ? "

Kinuha ko ang unan at binato sa kaniya which is lumusot lang sa katawan niya.

"At kasalanan ko bang naaksidente ka?"

" Kung hindi dahil sa akin, napahiya ka na sa klase mo kanina, remember ? " Sabi niya.

" Dahil sayo yun. You're distracting me. Malay ko bang spirit mo yang gumagala kanina pa ? "

" At least, I did save you from embarrassment. " Sagot niya.

" Paano ko nga magagawa yun eh di ko nga alam ang pupuntahan ko at gagawin ko. Tsaka, di ako basta basta papapasukin sa loob. I'm still a stranger to you. "

" Ano ba kasing pangalan mo ? "

" Abrielle Saniver. "

" Abrielle ? "

" Bingi ? "

" Familiar. "

" That's because, nabangga mo ako nung isang araw sa school at ang lakas ng loob na di pa magsorry. " Sabi ko.

" That's not my fault, Ms. Saniver. Di ako yung tatanga tanga. "

" Ah, kaya pala na-aksidente ka. Di ka nga pala tanga. " Sarcastic na sagot ko.

" Pero, bago ka makapasok sa loob ng hospital, kailangan mo munang mapalapit kay Nathan. " Napatingin ako sa kaniya at nag crossed arm din.

" Pinagloloko mo ba ako ? Si Nathan, dapat kong kilalanin ? Dapat nga ikaw ang gumawa ng paraan para maglapit kami eh ! "

" Huh ! If I could, edi sana, sa kaniya na lang ako humingi ng tulong, diba ? Di na ako nagtitiis sayo ! "

" Ikaw tong may kailangan, diba ? Kaya gumalaw ka din ! "

Dumiretso ako sa higaan at nagkumot sa buo kong katawan nang nakatalikod sa kaniya.

Biglang nawala ang kumot sa buo kong katawan. Nakita ko siya sa gilid ng kama na nakaupo.

" You should help me if you want me to stop annoying you. " Sabi niya.

" And you should help me too ! " Sagot ko.

" Fine ! You should start tomorrow. "

" Ano to ? Nag a-apply ako ng trabaho ? Huy ! Paalala lang, may kasalanan ka pa sakin. Paalala lang. Kaya please, magpatulog ka kung ayaw mong matulog ! " Humiga ulit ako at pinatay na ang ilaw.

Tomorrow will change my boring life...