Kaç gece sensiz uyandım koca yatakta
Kaç gece karanlıklara sarıldım yokluğunda
Bazende korkar oldum lamba açık bir şekilde ulaştım sabahlara
Mum yaktığım geceler oldu kaç zamanlar masanın başına koyduğum
Elimde kalem ve yazdığım mısralar eşliğinde
Gün yavaş yavaş ağarırken dışarıda
Uykuya dalardım pencereye vuran güneşin ilk ışığıyla
Sen beni gündüzlerden mahrum bıraktın
Karanlıktan korkan bu bedeni gecelere attın
Seni seveni gömdün kabuslara
Ama alıştım artık karaya
İstemiyorum gündüzleri bundan sonra
Ben gecelerde mutlu olmayı da öğrendim
Sen gündüzlerde kal ben gecede
Bir daha karşılaşmayalım sevgilim
