Sen ki beni o yalandan sevdiğin aşk denen hisse kaydetmişsin
Ardına bakmadığın gerçekler günyüzüne çıkarken kaybetmişsin
Kırdığın benim kalbim olmadı asla kalbinin adeta bir kopyası
Zaman tükeniyor bu yaşam illetinin yakındır kıyamet kopması
Martı deniz üstünde uçarda kanatlarıyla göğe yazarken
Yeşile küsmüşken ağaç döker yapraklarını toprağı yararken
Mum tam sönmeye en yakın olduğu o anda parlar en üstü
Yalanlar uğruna harcanmış o adi insanlığın yapılmalı büstü
Şehri terki diyar edenler boşunamı göçüyor sanıyorsun
Yaşam bu kısa bir an durumu gerçeği ölünce görüyorsun
Ölümü en uzun bekleyen kaplumbağalara sor anlatsınlar
Kelebekler gibi bir günlük ömre çıkarıpta şapka atsınlar
Yedi milyar insan yaşam denen sahtelik için savaşıyor
İşte bundandır şeytan insanı kandırma yolunu kolay aşıyor
Hiç bir din sebepsiz ortaya çıkmaz bu faniler sapıtıyor
Kendi kazdıkları kuyuda üzerlerini yine kendileri kapatıyor
Bir doğrulukta silinebilirken bin yanlışlar vaz geçilmezler
Kâinatta ki tüm canlı varlıklar hiç mi iyi geçinmezler
Neden uğraşılır bu aşağılık hayatta gitmek için verilen bedeller
Cenehennem harını katlamak için bekliyor çıplak bedenler
