Küçük daha çok küçüktüm ben
Ölümle yüzleşmek zorunda olan küçük
Daha hayat nedir bilmeden tattım babasızlığı
Anneminde hep gülmediğini öğrendim gördüğümde ağladığını
Babam ayrilmak zorundamiydi bu hayattan
Bu küçük kalbim çekmelimiydi böyle ağır acıdan
Şahit olmalımıydı ölüme o minik gözlerim
Nerde benim yaşlarımın ardında kaybolmuş gülüşlerim
Küçük daha çok küçüktüm ben
Bu küçük bedene bir delikanlı hapsolmuştu bir anda
Zorlukların en büyüklerini yasamistim babamın yokluğunda
Saçlarıma genç yaşta aklar düşmüştü hayatın içinde savrulurken
Olgunlaştırmıştı beni tüm acılar tüm umutsuzluklar erkenden
Nasıl korkabilirdim artık ölüm arkadaş olmuşken bana
Hayatımı yaşadım tüm zorluklara göğüs gerdim
Ve o gün gelip arkadaşımın beni çağırmasını bekledim
