Saat sabahın sen düşünceleri vakti
Gözden katre katre dem düşer yanaklara
Her akan dem kalbe bir yara bırakır
Sabah tüm karanlığıyla ortada ve ben sensiz
Güneş bile doğmuyor mu tek başına
Kimsesiz
Ve ilk ışık gözümü acıtırcasına vururken
Gecenin uykusuzluğu iyice yormuşken beni
Sen düşünceleri yinede terketmiyor zihnimi
İşte hareketli ve bi o kadar gereksiz gün
Bense bir uykusuz geceye daha hasret kalkıyorum
Seni gündüzlerde değil gecelerde hayal etmeyi seviyorum
Çünkü karanlık dert ortağım oluyor bana
Senli kelimelerin dibini vuruyoruz sabahlara
Sıradan bir gün hazırlığı ve iş için yola düşüyorum
İş telaşı bir anlık düşüncelerimde bir köşede bekliyorsun
Her mola saatleri yine dayanamayıp ortaya çıkıyorsun
Nihayet mesai bitimi ve sevdiğim karanlığa kavuşma heyecanı
Karanlığı ağırlamak için bekliyorum hazır bir şekilde
Yavaş yavaş gösteriyor kendisini ve buyur ediyorum
Yine seni anlatacağım ona yine gidişini
Yine verdiğin hasreti
Yine üzüntülerimi
O dinliyecek ben konuşacağım
Ben sustuğumda saracak karanlığıyla kalbimi
Bir sabaha daha uzayacak sohbetimiz
Ve sen sen sen diye dökülecek yine demler
Ve ben bitsin bitsin diye haykıracağım
Kalbim sona hasret ve ben geceyle yine ölümü çağıracağım
