Hayatım Sensin ♡♥

*25* İÇİMDEKİ GÜÇ VE ÖFKE ARTIK KONTROL EDİLEMEZDİ.

multimedia:SEBASTİAN

Sebastian'ın ağzından;

Burada yaklaşık olarak 1 aydır ikizle beraber kalıyorduk, başlarda buraya ısındığım söylenemezdi ama zamanla sevmek için sebepler uydurdum kendime...

Her şey 1 hafta önce bir anda çıkıp gelen o iki kardeşle başlamıştı, daha doğrusu ben onların kardeş olduğunu tahmin ediyordum..

Müdür bizi odasına çağırıp onlar hakkında birkaç şey söyledikten karşılamak için kapıda beklemeye koyulmuştuk. Bu görevin bize verilmesi oldukça ironikti neydik biz kapı görevlisi falan mı?

Bekledikçe içimde biriken öfkeyle kendi kendime saydırmaya başlamıştım bile ama Aria sanki hiçbir şey olmamış gibi sanki bu yapmamız gereken normal bir şeymiş gibi yine o tatlı gülümsemesini yüzünden eksik etmiyordu, benim tam aksime...

Sonunda beklenen kişiler gelmişti uzaktan siyah bir araba virajı dönmüş buraya doğru yavaşça geliyordu, tedirginlikleri buradan bile anlaşılıyordu..

Arabadan bir oğlan bir kız indi.. Gözlerimi bir türlü kızdan alamıyordum o yeşille mavi arası derin derin ürkek bakan gözleri bende onu koruma isteği uyandırıyordu.. O kadar masum bakıyordu ki, her şeyini bir anda kaybetmiş biri gibi, benim gibi..

Ama kendimi kontrol etmem gerekiyordu, belki de sadece ben öyle hissetmiştim her zamanki tavrımı takınmam benim için en hayırlısı olacaktı. Annemle babam öldükten sonra kendime olan güvenimi, insanlara olan güvenimi tümüyle yitirmiştim o günden bu yana sadece Aria kalmıştı yanımda ..

Onun dertlerle başa çıkma şekli benimkinden tamamen farklıydı her zaman gülümserdi hiçbir şeyi takmaz gibi görünürdü ama içinde bir yerlerde büyük yaralar aldığını benden başka kimse bilemezdi. Bana gelirsek; ben öfkemi, nefretimi , güvensizliğimi hep umursamaz görünmeye çalışarak sakladım..

Sally'e böyle davranmamım sebebi tam olarak buydu sanırım ona karşı bilmediğim adını koyamadığım bir şeyler vardı içimde, bir çeşit zaafım vardı ona..

Uzak durmam gerektiğini defalarca tekrarladım kendime. Başarmak için elimden gelen her şeyi yapmama rağmen salak gibi gidip kıza sen benim huzurumsun dedim. Kendime saklamam gereken bir şeydi bu. Bunu söylediğimdeki o yüz ifadesi çok donuktu dokunsam ağlayacak gibiydi..

Arabadayken parmağımı gördüğünde birden çok farklı biri gibi olmuştu. Tuhaf sorular sormaya başlamıştı ne kadar umursamaz olmaya çalışsam da içimde bir yerler de aynı soruları bende kendime sormuştum bir sabah uyandığımda parmağım kanıyordu. Neden oldu ne zaman bu soruların cevabı bende yoktu.. Evet, ona yalan söyledim ama bana inanmayacağını içten içe biliyordum bu bana bile inandırıcı gelmiyordu zaten..

Ve şimdi burada tam karşımda benden özür diliyordu. Her zamanki asi, sinirli halinden eser kalmamıştı. Sanki onun yerine başkası konuşuyor gibiydi.

Kısa zamanda herkesi kaybettim demişti, tam da tahmin ettiğim gibi dedim içimden..

Artık ona güvenmemin vakti gelmişti sanırım bize arkadaş olmak için bir şans vermem gerekiyor, hatta artık insanlara güvenmem için kendime bir şans vermem gerekiyordu. Burada beraber yaşıyor aynı ortamda yiyip içiyorduk gerçekten güvenmeye ihtiyacım vardı ve buna Sally'e güvenerek başlayacaktım.

-" Buraya geldiğinden beri sana çokta sıcak davrandığım söylenemez, özür dilemesi gereken biri varsa o ben olmalıyım. Ben ailemi kaybettiğimden beri bu şekilde olmayı seçtim başka türlü bu yükü kaldıramayacağımı düşündüm ben Aria gibi olamadım hiç. Beni anladığını düşünüyorum kaybetmek bende böyle bir etki bıraktı işte, ama sen çok farklısın ilk günden beri sende farklı olan bir şey var bana derin derin nefes aldıran, seni koruma isteği uyandıran his daha birçok şey.. Afalladım bende ne yapacağımı bilemedim sana karşı hep farklı davranışım bundan dolayıydı sanırım.. Çok fazla konuşup da seni sıkmak istemiyorum. Yani sende istersen ben arkadaş olmak istiyorum, seni daha yakından tanımak emin ol sende beni tanıyınca aslında göründüğüm gibi kaba biri olmadığımı anlayacaksın.. "