Hayatım Sensin ♡♥

*20* Yeni hayatıma merhaba ( ! )

O eski binaya girdiğimde içimi tuhaf bir duygu kapladı yıllar önce bu evden ayrıldığım o  ânâ gittim sanki ..

Çocuktum farkında değildim hiçbir şeyin ailem sandığım o insanlar belki öz ailem olmayabilirlerdi ama beni büyütmüş sevgilerini vermişlerdi.. Aile sadece kan bağıyla olan bir şey değildi zaten..

Her şeyi unutup bazen bu eve geri dönmeyi o kadar çok isterdim ki , yeniden bu bahçede kardeşlerimle gülüp eğlenmeyi , oyunlar oynamayı o kadar çok isterdim ki..

Ben düşüncelere dalarken caleb seslendi ;

-Ben aşağı bakıyorum sen yukarılara bir göz at bakalım , bir şeyler bulabilecek misin..

-Anlaştık.

Dedim ve merdivenleri her çıkışımda geçmişteki o korkuyu tekrar tekrar yaşadım , annemin bağırışını , babamın bir daha gelemeyişini , kardeşlerimin koca koca adamlar tarafından geri dönmemek üzere götürülüşünü..

Sonra Dan geldi birden aklıma “oyun oynayalım mı “ deyişi , arabada ki sözleri ve buradaki hayatıma , aileme sonsuza dek veda edişim..

Bunları düşünürken annem ve babamın odasının önünde olduğumu  yeni farkediyorum. Her şey tozlanmış ve kirlenmesi dışında aynen olduğu gibi duruyordu.

O gün tatile gitmenin verdiği heyecanla annem ve babamın yatağını ben düzeltmiştim. Yanlardan sarkmış , başı ve sonu ters gelmiş , yastığın biri içeride biri dışarıda aynen o gün yaptığım gibi orada karşımda duruyordu. Gözümden akan yaşları istemsizce elimin tersiyle silerken farkettim..

Önce yatağın altında siyah kilitli bir çanta , mor fermuarlı 25-30 santim boylarında  bir cüzdan buldum. Bulduklarımı yanıma aldığım bavula yerleştirdim ardından dolap ve çekmecelere baktım.

İçlerinde 2-3 tane üzerinde değişik simgeler ve şekiller olan kolye  , 2 tane anahtar ve bir tanede mektup buldum. Bulduklarımı da diğerlerinin yanına bavula yerleştirdim. Burada işim bittikten sonra odama doğru  yürümeye başladım.

Küçücük bir odam vardı , dolabım ve yatağım zor sığıyordu oyun oynayacak alan bulmakta zorlanırdım , küçükken her gün ağlar büyüyünce kocaman oda istiyorum diyerek babama yakınırdım..  Zaman bu kadar hızlı geçerken kim derdi ki hayat karşıma bunları çıkaracak.

Bavulu kapıda bırakıp dolabıma , çekmecesine , yatağın altına baktıktan sonra birkaç tane küçüklük kıyafetlerimden – her biriyle çok özel anılarım var – aldım. Burdan da günlük ve birkaç tane anahtar buldum ne çok anahtar vardı bu evde böyle.

 En önemlisi de küçükken annemin bana binbir nasihatle bana verdiği o kolyeyi buldum. Üst kısmı kalp şeklinde , üzerinde Fransızca  sonsuzluğun anahtarıyazıyordu.

Annem her gece beni yatırmadan önce boynumda mı diye  kontrol etmeden uyumazdı. Anlam veremiyordum bu onun için oldukça önemli ve değerliydi. Nasıl oldu da kolyeyi buynumdan çıkarmıştım bir türlü hatırlayamıyordum. Ama bulduğuma gerçekten sevinmiştim onu da yanıma aldım.

Caleb’in ayak sesleriyle o daldığım odadaki eşyalardan ve anılardan bir anda gerçek dünyaya döndüm.

-Birkaç bir şey buldum umarım işimize yarar , sende neler var ?

-Bende işimize yarayacağını  düşündüğüm bir şeyler buldum bavulda hepsi , ben artık buradan gitmek istiyorum olur mu ?

-Tamam canım , nasıl istersen. Sen zaten bir sonraki durağın neresi olduğunu biliyorsun ama şuan ikimizde  çok yorgunuz  bir otel bulup  bir gün kalır sabah yola çıkarız.