"အင္းး......က်ြတ္......က်ြတ္..."
"အ!!!........."
တညည္းညည္း တညူညူနဲ႔ အားတင္းကာ
ဇြတ္ေလ်ွာက္ေနခဲ႔ရင္းမွ လူကဘယ္လိုမွ
မဟန္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဝုန္းခနဲ လဲျပိဳက်ေတာ့
သည္။
ေအာက္ကေျမျပင္က ျမက္ရိုင္းေတြခ်ည္း
ပဲမဟုတ္ပဲ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ေက်ာက္
တုံး ေက်ာက္စေတြနဲ႔ ေရာေႏွာေနလ်က္
ရွိတာမို႔ ေလးဘက္ေထာက္လ်က္သား
ျပိဳက်သြားေသာ သူ႔အဖို႔ ဘယ္လိုမွ
မစားသာ.................................။
လဲလိုက္ အားတင္းျပီးျပန္ထလိုက္နဲ႔
ကားလမ္းေဘးတစ္ေလ်ွာက္ ဒယိမ္း
ဒယိုင္ အလဲလဲအျပိဳျပိဳ ေလ်ွာက္လာခဲ႔
တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီ။
လူတစ္ကိုယ္လုံးလည္း ေသြးအလိမ္းလိမ္း
ဖုန္အလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ရႈခ်င္စရာ တစ္ကြက္
ေလးေတာင္ရွိေတာ့မွာမဟုတ္။
ေရတစ္ေပါက္မွ ခုန္ခ်သက္ဆင္းရျခင္း
မရွိေသးေသာ အာေခါင္က ေျခာက္ေသြ႔
ေနလြန္းလို႔ ရွိစုမဲ႔စု တံေတြးေလးျမိဳခ်ရ
တာေတာင္......ခက္ခက္ခဲခဲ...............။
နယ္စပ္ဘက္ဆီကိုဦးတည္ေနေသာ
အေဝးေျပးလမ္းမၾကီးမို႔ ရံဖန္ရံခါျဖတ္
သန္းသြားမဲ႔ ကားတစ္စီးတစ္ေလကိုေတာင္
ေမ်ွာ္လင့္လို႔မရ။
လမ္းၾကံဳကားတစ္စီးတစ္ေလ ကံေကာင္း
ေထာက္မလို႔ ျဖတ္သြားခဲ႔ရင္ေတာင္
သူ႔အေျခအေနက လမ္းၾကံဳေခၚသြားဖို႔
အဆင္ေျပသည့္ အေနအထားမ်ိဳးလည္း
မဟုတ္ပါ။
႓
႓
႓
တသုန္သုန္တိုက္ခတ္ေနေသာေလေၾကာင့္
တစ္ကိုယ္လုံးေအးစက္ေနလ်က္ရွိကာ
တေျဖးေျဖးအုံ႔မိႈင္းလာေနေသာ မိုးသားေတြ
ေအာက္မွာ...ကူကယ္ရာမဲ႔စြာ............
တစ္ေယာက္တည္း...........................။
"Xing!~~~ဒီမွာ~~ငါေလ~~"
ထပ္ခါထပ္ခါ ေ႐ရြတ္ေနခဲ႔ေသာ...နာမည္
ကိုပဲ......တမ္းတမ္းတတျပန္ေရရြတ္လိုက္
ရင္း............မ်က္ဝန္းေတြထဲ မစဲႏိုင္ေသာ
မိုးက အိုင္ထြန္းလာျပန္ျပီ။
လူေတြေျပာေနၾကတဲ႔ "ခလုတ္ထိေတာ့
အမိတ..."ဆိုတာက သူ႔အတြက္ေတာ့
မဟုတ္ခဲ႔ပါ....................................။
