"Se.hun.. Hy.ung!!..."
ကိုယ့္ေ႐ွ႕ကေန.. ထြက္ေပၚလာတဲ့ .အသံက..
တိုးတိုးတိမ္တိမ္ေပမဲ့ .. အံ့အားသင့္မႈေတြ..
ျပည့္ႏွက္ေနလ်က္သား ..။
ထိုအခါက်မွ .. ေခါင္းထဲမွာ .. အခ်က္ေပး
ေခါင္းေလာင္းသံေတြ .. ညံသြားကာ ..
Sehunတစ္ေယာက္..ေနာက္ကို ..
ေျခတစ္လွမ္း ျပန္ဆုတ္လိုက္မိ၏..။
^ ငါ.. ..ငါ...ဘာေတြလုပ္မိသြားတာလဲ..^
ငုတ္တုပ္ထိုင္ၿပီး..ေတာင့္ခံေနရာကေန...သူဘယ္လို
မတ္တပ္ထရပ္လိုက္မိၿပီး.. .... ... ....
ႏႈတ္ခမ္းအစုံက..ဘယ္လိုတိုးကပ္..က်ဴ းေက်ာ္
မိသြားခဲ့တာလဲ..။
စဥ္းစားရင္း..နားအုံ..နားရင္းေတြပါ ..
ထူပူတက္လာကာ..အာေခါင္ေတြထိပါ..
ေျခာက္ေသြ႔လာသည္..။
ကိုယ့္အျပဳအမူကို..ကိုယ္ျပန္ေျခာက္ျခားလာရရင္းနဲ႔..
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ..... မ်က္လုံးအစုံကလည္း..
ခုနေလးတင္က..သူစိတ္လြတ္သြားမိခဲ့တဲ့..
ေကာင္ေလးရဲ႕နားသယ္စပ္ေလးဆီကေန..
ဘယ္လုိမွလႊဲလို္႔မရေတာ့..။
ဝုန္းဒိုင္းၾကဲလာေသာ..နွလုံးခုန္သံေၾကာင့္..
ရင္ဘတ္ႀကီးတစ္ခုလုံး...ေမာဟိုက္လာေနၿပီ..။
အ႐ိုင္းဆန္ဆန္စိတ္ေတြက ..ဒီေရလို ...
တရိပ္ရိပ္တက္လာတာမို႔ ..မ်က္လုံးေတြကို..
ဖိပိတ္ပစ္လိုက္သည္...။
ဆတ္ဆတ္တုန္လာတဲ့ ..ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံကို..
သြားနဲ႔ ဖိႀကိတ္ထားရင္း..
လက္သီးကို..က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္လိုက္မိ၏..။
မင္း..သြားမွျဖစ္မယ္..Luhan..။
"Luh.."
ေအာ္ထုတ္ပစ္လိုက္ဖို႔..စိတ္ကူးနဲ႔...စကားေတာင္
မစလိုက္ရေသးခင္..
ရိပ္ခနဲ .ေျမႇာက္တက္လာေသာ..လႈပ္႐ွားမႈတစ္ခု..။
ျဖန္း ခနဲအသံတစ္ခ်က္နဲ႔အတူ..သူတစ္ပတ္လည္
္ထြက္္ျပီး...သဲျပင္ေပၚကို..ယိုင္က်သြားသည္..။
