"ဘယ္လို??…Kai!…"
တိုင္ပင္စရာရွိလို႔ဆိုျပီး သူ႔အခန္းထဲေရာက္
ခ်လာကာ ေမြ႔ယာေဘးက sofaေပၚ အက်
အန တင္ကလင္ခ်ိတ္ထိုင္သည္။
ျပီးေတာ့ တိုင္ပင္လိုက္သည့္ကိစၥ ေသခ်ာ
ေတာင္ အဆုံးမသတ္ရေသးခင္ ေမြ႔ယာ
ေပၚ ပ်င္းတိပ်င္းရြဲ လွဲေနေသာSehun
automaticထထိုင္ျခင္းသို႔ေရာက္သည္။
ကုတင္ေဘးSofaေပၚက Kaiမ်က္ႏွာကို
ကုတင္ေပၚထိုင္လ်က္ကေန ကုန္းကြသြား
ေအာင္ ျပဴးျပဲၾကည့္ျပီး ေမးလိုက္မိသည္။
ၾကည့္ခ်င္လြန္းလို႔ေတာ့မဟုတ္…
အံ႔ၾသလြန္း၍ပါ။
သူ႔ ေဒြးေတာ္က ေမြးသည့္ Kim Kaiဆို
ေသာ ဂ်စ္တစ္တစ္ သူ႔ညီဝမ္းကြဲေတာ္ေလး
က…ဒီေလာက္အထိ အေလးအနက္ထား
ေစတနာေတြရင့္သန္ေနပုံကို Sehunတစ္ခါ
မွ မျမင္ဖူး…။
တအံ႔တၾသ Sehun့ပုံစံကို Kaiက ေခါင္း
တဆတ္ဆတ္ျငိမ္႔ေနရင္း………………
"ဟုတ္တယ္Sehun…မင္းစဥ္းစားၾကည့္
ေလ…သူဒီမွာ ဘယ္လိုေနမလဲ…လုံျခံဳေရး
ဒီေလာက္ေလ်ာ့ရဲေနတဲ႔ ႏိုင္ငံၾကီးမွာ……
ဒီပုံစံအတိုင္းသာ ဆက္သြားရင္…ျပည္ဝင္
ခြင့္လက္မွတ္မရွိ…ဘာမရွိနဲ႔…အဲ႔ေကာင္
ေလး မၾကာခင္ေသမွာပဲ………"
သူတို႔ထက္ငါးႏွစ္ေလာက္ငယ္ေသာထို
ေကာင္ေလးက ခုခ်ိန္ထိ အိပ္ယာထဲကေန
လြတ္လြတ္က်ြတ္က်ြတ္မထႏိုင္ေသး။
ေျပာေနရင္းနဲ႔ အေလးအနက္ေတြ တကယ္
ထျဖစ္လာေသာKaiကို Sehunစိတ္ပ်က္
စြာ စုပ္သတ္လိုက္မိသည္။
ကိုယ္လည္းစိတ္မေကာင္းေပမဲ႔ ဒီေလာက္ထိေတာ႔မလိုဘူးထင္သည္။့
"ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ…သူ႔ဘဝနဲ႔သူ……"
"ဟာ…ေျပာထည့္လိုက္တာSehunရာ
ငါတို႔ဒီကိုေရာက္လာတာ………………"
"ဟုတ္တယ္!…လူမႈကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔
အစည္းေတြကို လႈံ႔ေဆာ္ အားေပးဖို႔!…
ဒါေပမဲ႔ သူက တရားမဝင္ေရာက္ေန
တာ!…မတူဘူးKai…မေရာနဲ႔!…"
"အဲ႔လို မတူလို႔ကိုပဲငါတို႔ကူညီဖို႔လိုအပ္ေန
တာSehun……"
Kaiပုံစံက ဘယ္တုန္းကထက္မဆိုတည္
ၾကည္ေနသည္။
