Seducing The Gay CEO (COMPLETED)

Chapter 19

DINALA niya ako sa unit nito. Parang napakabilis ng nga pangyayari at hindi ko man lang namalayan ang nagaganap sa paligid. Ang tanging nasa isip ko lang ay mahal ko ang baklang ito at handa ako ibigay ang lahat sa kanya.

Kasalukuyang kakalabas lang namin ng elevator nang bigla niyang hinatak ang bewang ko at idiniin ang kanyang labi sa akin.

Sa una ay nakalapat lang ito, na tila mo'y pinapakiramdam pa nito ang aking katawan.

Ngunit di kalaunan ay nagsimula ng gumalaw ang kanyang mga labi.

Masyadong mapusok ang bawat galaw nito kaya't pilit kong sinasabayan ang kanyang rytmo.

Hindi ko na alam kung paano pa kami nakapunta at nakapasok ng kanyang unit. Siya ang unang pumutol.

Naghabol ako ng hininga. Woah that was intense.

Tsaka ko lang napansin na nasa loob na pala kami ng kwarto niya at wala na siyang pantaas na damit. Samantalang ako naman ay nakabukas na ang mga butones ng aking pantaas kaya hantad sa paningin nito ang aking dibdib.

Ilang sandali kaming nagtitigan. I saw something in the way he stares at me. I don't know how to explain it but it's something that i've never seen before.

Lumapit ako sakanya at hinawakan ang pisngi nito. "Why did you do that, hmm?" Ani ko gamit ang malamyos na tinig.

Hindi ito gumalaw at ngpatuloy padin sa pagtitig sa akin.

Matapos ang ilang sandali ay bigla niya akong niyakap.

It was a tight hug.

Na parang ayaw niya akong bitawan. I instantly feel at ease when he embraced me.

"Your only mine, okay?" Matigas na saad niya.

What? Anong ibig niyang sabihin?

"Are you drunk or something, Sir?" Mas lalo lang niyang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin.

But i struggled to break through.
"Tang ina lang ha? Ang gulo mo! Kanina lang eh hahalik-halikan mo ko at sinabi mong akin ka lang.. tas ano?? Bukas balik na naman sa dati? Na parang wala lang nangyari?!"

Sumabog na talaga ang emosyon na naipon dito sa loob-loob ko.

Muling bumagsak ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan.

"Ano ba talaga trip mo?! Punyeta ka. Pagod na akong mahalin kang putang ina ka."

Nakatayo lang ito at tinititigan ako habang humahagolgol sa pag-iyak.

Bakas sa mukha niya ang pagkagulat. But i don't know anymore... i can't stop.

Kailangan sabihin ko na sakanya ang nararamdaman ko.

I have to take risk.

One last time.

Pag hindi niya ako pinigilan ay tuluyan na talaga akong aalis sa buhay niya.

Huminga ako ng malalim. I composed my self.

"Expect my resignation letter tomorrow, first thing in the morning." I said using my final tone.

I slowly turn around. Habang nagdadasal na sana ay pigilan niya ako. Na sana ay sabihin niyang hindi niya kayang mawala ako. At na sana masabi niyang mahal niya ako.

Nang wala akong marinig na yabag na sumusunod ay doon na tumulo muli ang luha ko.

Wala na...

Patakbong tinungo ko ang pinto.

Ngunit bago ko ito mabuksan ng tuluyan ay may isang bulto ng lalaki ang humarang sa harap ko.

Niyakap niya ako pero pilit kong inaalis ang kamay niyang nakapulupot sa aking bewang.

"D'ba eto yung gusto mo?! Eto na. Aalis na ko." Pahikbi kong saad.

Bumaba ang yakap niya at tumigil ito sa tuhod ko. Kaya nakaluhod niyang niyayakap ngayon ang aking katawan. Na parang animo'y nagmamakaawa.

Tinanggal ko ulit ang kamay niya at iwinasiwas siya resulta ng pagkabuwal nito.

Doon ko lang nakita ang nga luhang umaagos sa mukha nito.

What? Bakit siya umiiyak?

Nasagot naman agad ang aking mga katanungan nang magsalita ito...

Na nagpayanig mundo ko at puso ko.

"Parang awa mo na, Miranda. Wag kang umalis! Tang ina ka MAHAL KITA!"

I'm not dreaming, am i?