Gece nasil uyudugumu bilmiyorum. Daha dogrusu nasil uyuyamadigimi. Surekli kabus gorup uyandim, geri yattim. Yine gordum yine uyandim.
Onun yuzunden oglene kadar uyudum. Sabah en azindan kafam daha rahat olmustu.
Yataktan kalktigimda basim catliyordu, ilk isim mutfaga inip agri kesici icmek oldu.
Babaannem coktan uyanmis, pazara girmisti. Ev bos, kapilar acikti.
Selin kendine gel! Sacmasapan bir korku yuzunde paranoyak oldun.
Ustumu degistirip odama ciktigimda telefonuma bakmak istemiyordum. Emreyi dun aramadim. Muhtemelen uyumustur diye. Simdi bana bir suru hesap soracakti.
Birkac tereddutten sonra whatsappa girip mesajlara baktim. Emre "Gunaydin" yazmisti.
Ali'den de mesaj vardi.
"Ozur dilerim."
Ne yani? Bu kadarcik miydi? Dun gece bana yasattiklarinin telafisi sadece kuru bir ozur muydu?
Tabi ki yollarima gul dokup pankart acip ozur dilerim yazdiracak hali yoktu ama bu da dalga gecer gibiydi. Bir yanim mesaj atip saydirmak istiyordu. Diger yanim mesaji silip cevap vermemek. Ki oyle de yaptim. Kendime hakim olmaliydim.
Telefonu odamda sarja koyup asagi indim. Kendime cay koyup tost yaptim. Televizyonun karsisina gecip tam yiyecekken yukaridan telefonumun sesini duydum.
Soylene soylene ciktigimda gelen arama Ali'dendi.
Acmadim tabi ki.
5 dakika sonra mesaj atti.
"Karsi sokaga gelir misin? Lutfen."
Gitmek istemiyordum. Sanki gitsem onun istedigini yapmis olacaktim, ona yenilmis. Ama ondan korkmadigimi da gostermek istiyordum. Evet korkuyordum belki ama o boyle bilmemeliydi. Hem dun sinirle soylenilmis sozler ciddiye alinmamisti belli ki, simdi sakin kafayla konusup iliskimi tamamen bitirebilirdim.
Evden cikip sokaga gittigimda kaldirimda oturuyordu. Bitkin geldi gozume. Hic uyumamis gibi gozlerinin alti mosmordu.
Arada mesafe birakarak yanina, kaldirima oturdum.
"Sadece buraya bazi seyleri soylemek icin geldim. Baska bir amac yok, olamaz da zaten."
"Soyleme." Sesi aglamakli cikmisti. Hatta dokunsam aglayacakti sanki. Konusamadim, o devam etti.
"Ben kendimi cok kotu hissediyorum."
Hissetmelisin de zaten. Ayni seyleri ben dun fazlasiyla hissettim. Asla yumusamamaliyim. Bir daha ayni seyleri yasamak istemiyorum.
"Benim kadar kotu olamazsin."
"Sen beni cok yanlis tanidin. Ben..."
"Ben seni yanlis mi tanidim? Asil ben seni dun gece en dogru sekilde tanidim. Kim oldugunu gordum. Kimin yaninda oldugumu, yuzune baktigimi gordum. Gerci bende hata. Ne diye 2 gun tanistigim insana yuz verdim ki!"
"Ben dun cok kotuydum Selin, alkolun de etkisiyle."
"Bence yaptiklarinin hicbir telafisi yok. Banane senden de yasadiklarindan da. Veya neden ictiginden."
Susmustu, kafasini yana cevirdi. Acaba agir mi konusmustum? Ama kendimi oyle yanlis yapmis hissediyordum ki, iyi davranamazdim. Kendimle savasiyordum sanki.
"Sana karsi davranislarim yuzunden kendimden igreniyorum."
Agliyordu! Evet evet agliyordu. Ali yapma. Ben dayanamam. Kim karsisinda aglayan bir erkege dayanabilir ki sanki?
"Sacmalama..."
"Bak, ben sinirlerimi kontrol edemiyorum. Agir seyler yasadim. Geri donusu olmayan seyler. Kendimi duzeltmeye calisiyorum. Bazen olmuyor gordugun gibi. Sevdiklerime zarar veriyorum."
