Mesaji gorunce sok olmustum. Acaba tahmin ettigim kisi miydi? Ali miydi? Beni dusunup telefon almis olabilir miydi?
5 dk once sinirden numarasini silmesem su an onun numarasi mi diye kontrol ederdim ama sildim. Salaksin sen Selin!
Dayanamayip aradim numarayi. Mesgule atti. Meraktan catlamak uzereydim. 2 dakika sonra bir mesaj daha geldi.
"Seni gormem gerek, yarim saate sahilde ol."
Dolabimdan kiyafetleri kaptigim gibi giyindim, neredeyse 5 dakika icinde evden ciktim. Icimi umut kaplamisti. Aliydi di mi? Lutfen o olsun!
Sahile dediği saatten önce gitmiştim. Meraktan catlamak uzereydim. Denize bakarken acaba baskasi mi diye dusundum. Ama kim olabilirdi ki? Kendimi bosuna umitlendirmiyordum.
Derken iki eli belimde hissettim. Daha o an sicakligini hissetmistim. Arkami dondugumde onu gordum.
Ali gelmisti!
Hemen boynuna sarildim. Kokusunu icime cektim. 2 ayda oyle ozlemisim ki. Su an her seyi unuttum. Yasak olmamizi, beni aylarca aramamasini, Emreyi, her seyi.
"Sen... Burdasin."
"Geldim."
"Ali..."
"Birakmayacagim demistim ama degil mi?"
Tekrar sarildim. O da yuzumu tutup beni optu. Oradaki kimseyi umursamadik o an. Sadece biz vardik sanki. Ozlemle opustuk.
"Seni ozlemisim." Yuzunun her zerresine baktim. Ben de onu ozlemistim, hem de cok. Neden geldigini merak ediyordum. En cok da ne zaman donecegini.
"Telefonu sen mi aldin?"
"ihtiyacin vardi."
"Tesekkur ederim."
"Tesekkur edecek bir sey yok. Seni dusundugum icin aldim."
"He sen beni dusunuyordun yani?"
"Sanirim konu beni niye hic aramadin'a gelicek."
"Yo... Yok. Merak etmiyorum." Oysa deli gibi merak ediyordum. Sormak istiyordum.
"E iyi o zaman."
"Neden geldin Ali?"
"Sevinmedin mi?"
"Sacmalama be deli, sevindim tabi ki."
"Yasadigim yere gelmiyim mi?"
"Ne? Nasil yasadigim yer? Sen Izmirde yasamiyor musun?"
"Hic hangi universiteyi kazandin diye sormadin."
"Sen? Istanbulu mu kazandin?"
"Evet."
Birak universiteyi, soyadini bile sormamistim cocuga.
Ali artik hep buradaydi, yakinimdaydi.
"Inanmiyorum."
"Inansan iyi olur, artik sevdigimin hep yanindayim."
Su an havalara ucmam gerekirdi degil mi? Sevincten aglamam ya da. Ama nerdeyse panikten aglayacaktim. O benim yaz'imdi. Onunla devam edemezdim.
Burasi benim yasadigim yerdi. Istanbul demek annem ve Emre demekti. Emre vardi! Ben Ali'yle birak sevgili olmayi, gorusemezdim.
Emre deyince... Ali beni bulmustu. Adresimi, soyadimi, yasadigim yeri. Oysa ismimden baska seyi soylememistim. Beni bulmustu o. Ya her seyi biliyorsa. Ya Emreyi biliyorsa? Hem biliyorsa simdiye soylerdi ama di mi?
"Bir dakika ya, sen beni nasil buldun?"
"Sana ilk tanistigimiz zaman da soylemistim. Ben istersem bulurum."
