"Selin" diye seslenmesiyle beraber annem odadan iceri girdi.
"Napiyorsun kizim? Yataktasin hala saat kac oldu"
"Bilmem, kac olmus?"
"Oglen 1e geliyor. Bu ne uyku anlamadim ki. Hava guzel bak pazar sabahi. Kendini eve mi kapaticaksin? Zaten tum hafta zorla gittin okula."
"Halsizim anne. Tum gunu uyuyarak geciricem."
"Oldu kizim altina lazimlik da getireyim mi?"
"Of anne ne olucak ya?" Deyip yataktam dogruldum. "Hem ne bu hal? Disari mi cikiyorsun?"
"Evet arkadaslarimla bulusucam."
"Annem benden daha sosyal, işe bak."
"Aynen oyle guzel kizim. Kalk bir dusa gir kendine gel. Pis pis dolaniyorsun kac gundur ortada."
"Ay ne pisi ya?"
"Oyle valla. Bir de sevgilinden ayrilsan tam salarsin kendini sen he."
Sevgilimden ayrilmak. Ah! Ayrilmamis miydim zaten? De hangisinden?
"Cok komiksin annecim."
"Hadi cikiyorum ben. Dediklerimi yapmayi unutma." Deyip cikti evden.
Annemin zoruyla attim kendimi dusa. Sanirim 30-45 dk iceride kaldim. Annem bu ayki su faturasini gorunce soka ugramada bari.
Bir haftadir Emreyle iletisime gecmedim bile denebilir. Telefondan uzagim. Kimseyi gormek istemiyorum. Tek yaptigim sey okul ve ev arasinda mekik dokumak.
Emreden her gun duzenli olarak "iyi misin" "bir sey mi oldu" diye mesajlar geliyor. Ama icimden hic cevap yazmak gelmedi.
Ayrilmayi dusundum. Ama Emre masallah Aliyle ikiz kardes oldu. Hemen bu olaydan sonra ayrilirsam Alinin iyice gotu kalkar. Zaten Emreye olan duygularim yalama oldu. Cocuk uzulmesin diye aylardir yalanlarla iliski yurutuyorum. Sonunda bir uzulecek pir uzulecek sanirsam.
Dustan cikip odaya girdigimde Emre ariyordu. Hic sasirmadim.
"Alo Selin"
"Efendim Emre?"
"Nerdesin sen?"
"Evdeyim."
"Sesin yine cok kotu geliyor."
"Yoo iyiyim."
"Degilsin, anlarim ben sevgilimi. O yuzden senin moralini yerine getirecek bir sey buldum."
"Neymis o?"
"Hadi hazirlan seni almaya geliyorum."
"Sacmalama Emre ne almasi? Ben hicbir yere gidemem."
"Selin itiraz kabul etmiyorum. Yarim saate evindeyim."
Hey allahim bu nerden cikti simdi? Birak disari cikmayi adim aticak halim yok. Fena depresyondayim. Emre is cikardi basima.
Dolabimdan kaptigim bi pantolonla tisortu gecirdim ustume. Sacimi da oylece biraktim kurusun diye. O sirada Emreden mesja geldi zaten.
"Asagidayim."
Salina salina indim. Aceleye gerek duymadim. Araba Emrenin oldugu tarafta duruyordu. Diger tarafa gecip kapiyi actim ve onu gordum.
Aliyi.
"Ne isin var senin burada!"
Inanmiyorum ya. Resmen Emre beni Aliyle bir yere mi goturuyor? Kabus degil de ne bu?
"Hoop hayatim sakin. Aliyle iyi anlastigimizi dusunum. Bugun bir seyler yapacaktik senin de moralin bozuk diye beraber egleniriz dedim."
