V For Venice

Chapter 2

VENICE

Pumunta lahat ng schoolmates ko at mga teachers. Pati na din sila Timothy, Kean, Dean, at Paul. Na ngayon ay nasa tabi ko sila.

"Venice? Ayos ka lang ba? Tahan na" sabi ni Dean at hinagod ang likod ko, samantalang sila Timothy at Kean. Hindi makapaniwala sa nangyari.

"ano ba talaga ang nangyari?" pagtatanong ni Paul.

"pag-uwi ko, may bigla na lang ako narinig na nag-lalaglagan na baso sa sahig, pagtingin ko sa kusina namin. Nakita ko 'yung parents ko na nakahandusay sa sahig at pinag-sasaksak ng isang lalaki na nag-pakilala na siya daw ang totoo kong magulang" sabi ko at umiyak ulit.

"condolence talaga, Venice." sabi ni Kean at niyakap ako.

"alis na muna kami, Venice." sabi ni Timothy at umalis na sila.

Lumapit ako sa mga kabaong ng parents ko. Okay lang na inampon niyo ako, atleast hindi niyo ako inabanduna na para bang isang basura.

"pag-hihigantihan ko kayo, pangako ko sa sarili ko na hindi mabubuhay ang taong pumatay sa inyo" sabi ko. Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko ngayon. Basta, ang nangingibabaw ay galit at hinanakit.

Hindi ko siya mapapatawad. Kahit pa na siya ang totoo kong ama.

"Venice"

Kilalang-kilala ko kung sino ang tumawag sa akin, kaya mula sa pagkakaluhod. Tumayo ako at humarap sa kaniya.

"I am Anton Shawn" sabi nung lalaking kasama ng real father ko.

"stop being idiot Anton in front of my daughter" sabi niya.

"sorry boss" sabi ng kasama niya.

"I am Marcus Lavigne the one and only Mafia Boss and your one and only Father" sabi niya.

"it's nice to meet you father" sabi ko. Nilapitan niya ako at niyakap ng mahigpit.

"Clean her room Anton! Tomorrow she will going to our home sweet home!" sabi niya.

"but, maybe it's too early to go to our house? Because you know? New surroundings? I decided to go to our house one week after?" suggestion ko.

"okay, after one week you will go to our house" sabi niya at umalis.

Isang linggo na puno ng pasakit at pighati ng aking mundong wasak na wasak dahil sa ginawa ng Ama kong mamamatay tao.

ANTON

"boss, ang ganda pala ng anak niyo?" pagtatanong ko.

"she just like her mother, when her mother was a teenager just like her" sabi ni Boss.

"ano po bang nangyari kay Madam?" tanong ko.

"she died because of an accident" sabi ni Boss.

"pero bakit niyo po--"

"stop asking Anton, just do your job" sabi ni Boss, pero. Nag-tataka ako kung bakit inabanduna ni Boss ang isang napaka-puti at inosenteng babae?

Pagkadating namin sa bahay, inasikaso agad si Boss ng mga katulong at hinandaan agad ng makakain.

Ako naman, dumeretso ako sa kwarto na sinasabi ni Boss. Nilinisan at inayos ko ang kwarto para mag-mukhang maganda ito.

"Kuya"

"yes Paul?" sabi ko at hinarap si Paul.

"pumunta kayo kanina sa burol ng parents ni Venice?" tanong nito.

"yes, ang ganda niya hah? At mukha siyang mabait. Siguraduhin mo lang na hindi ka mahuhulog sa kanya" sabi ko.

"alam ko naman ang mga limitations ko. Hindi mo ako katulad" sabi niya.

Aaminin ko na mas matured siya kesa sa akin pero, what the hell?

"hoy! Paul Lacxus! Pwede ba? Matuto ka namang gumalang sa nakakatanda mong kapatid?" sabi ko.

"you are just like an Old Woman saying her words of wisdom" sabi ni Paul.

"umalis ka na nga ditong hinayupak ka!" sigaw ko nang ambaan ko siya ng kamao ko.

VENICE

"Venice, mag-pahinga ka na. Kami ng bahala dito" sabi ni Timothy.

"salamat talaga hah? Kahit na nasusungitan ko kayo" sabi ko.

"Okay lang 'yun noh? It's our pleasure" sabi ni Dean.

"salamat talaga" sabi ko.

"matulog ka na" sabi ni Kean.

Umakyat na ako sa kwarto ko, pero hindi pa ako natulog. Iniisip ko pa kung ano ang mga posibleng mangyari kapag ginawa ko na ang plano ko. Syempre, kapag nalaman ng tatlo ang tungkol sa ginagawa ko. Sasabihin ko sa kanila ang totoo, malay natin. Magagamit ko pa ang abilities nila para sa planong gagawin ko.

Pasensya na Mom and Dad, pero kailangan kong gawin ito, para sa inyo. At hindi para sa akin.