Duivelskind

Magan

Sophia en Thomas zitten in het zand. Ze denken na over hoe ze Magan het beste uit de tent kunnen lokken. "Wat als we gewoon zeggen wat we gaan doen. Namelijk Euniana en Prates bij elkaar brengen, want Prates zei dat hij het daar altijd over had. We kunnen het tenminste proberen.", zegt Thomas. "Dat klopt, laten we het gewoon doen.", zegt Sophia. Daarna staan ze op en lopen naar het bos. Beiden beginnen ze te schreeuwen dat ze proberen Euniana en Prates bij elkaar te krijgen. In het bos blijft het angstvallig stil. Totdat ze takken horen kraken en er boven hen een uil verschijnt. De uil zegt: "Oké, dan krijg ik eindelijk hulp. Hoe kan ik het jullie makkelijker maken?" "Wat is uw naam? Want anders kunnen wij u niets vertellen.", zegt Thomas. "Hoe durf je, klein kind! Mijn naam is Magan de grootse matchmaker! Ik sta praktisch gelijk aan cupido!" Sophia en Thomas kijken elkaar aan en weten dat ze de goede persoon te pakken hebben. "Onze verontschuldigingen, wij willen graag weten hoe je het verbod weghaalt.", zegt Sophia. Magan denkt na en zegt: "Dat verbod... tja... dan moet je een brief hebben van Euniana waarin ze zegt dat ze fout zat en alles zal doen voor een of andere Thomas en haar man. Dan moet je die aan mij geven en dan is dat verbod weg. Poef en weg is ie." Ze bedanken Magan en lopen weer naar de toren van Euniana. Ook deze keer hangen er grote donderswolken boven Euniana's huis. Ze kloppen aan en Euniana doet open. "Daar zijn jullie weer. Waarom precies?", zegt Euniana opgewekt. "Wij vragen om een brief. Een brief om jou en Prates weer te herenigen.", zegt Sophia. Ze ziet tranen in de ogen van Euniana. Euniana buigt voorover en geeft Sophia en Thomas een knuffel, dan zegt ze: "Dank jullie zo zo veel. Ik weet niet hoe ik jullie moet bedanken. Je wil niet weten wat we allemaal geprobeerd hebben om elkaar te zien. Kom binnen alsjeblieft." Ze lopen naar binnen en gaan zitten. "We hebben alleen een brief nodig waarin staat dat je alles zal doen voor Thomas en Prates en dat je fout zat.", zegt Sophia. Euniana staat op en pakt papier. Ze zegt: "Ik ben nog nooit zo zeker geweest van een keuze. Ik zat fout en ik wou dat dit nooit gebeurd was. Ik was zo dom. Ik heb alles verspilt en verkloot. Thomas, kun jij het mij vergeven?" Thomas geeft zijn moeder een knuffel en zegt: "Wat denkt jij nou? Tuurlijk vergeef ik je. Ik voel de immense liefde en het verdriet over dat je mij niet had." Ze blijven een tijdje zo staan en dan schrijft Euniana met trillende handen van blijheid de brief. Thomas kijkt zijn moeder aan en ziet de trots in haar ogen. Hij neemt de brief aan en geeft haar een kus. "Wij zullen deze brief afleveren en ervoor zorgen dat jullie weer bij elkaar komen. Belooft.", zegt Sophia en daarna lopen ze terug naar het bos. Ze merken dat Magan niet meer op de tak zit en beginnen weer te schreeuwen. Ze horen een geritsel en zien een muis. "Hallo daar, zijn jullie er weer? Hebben jullie de brief?", zegt de muis. Sophia knikt en wijst naar Thomas, die in zijn hand de brief vasthoudt. "Goed, goed, alleen is er klein probleempje. Echt niets groots ofzo, maar de brief geldt niet als er geen bloed van Euniana bij zit. En dat bloed moet zeg maar uit haar hals komen, maar als je dat verkeerd doet is het over met Euniana. Het moet met dit ding. Het heet de slang van de waarheid." Hij overhandigd ze het stafachtige ding. Hij zwaait ze uit en opnieuw lopen Sophia en Thomas naar Euniana. Ook nu opent ze de deur en laat ze binnen. "Wat is er deze keer?", vraagt ze opgewekt. Thomas zucht en zegt: "Helaas hebben we voor de brief bloed nodig. Bloed uit jouw nek, gekregen met dit ding." Euniana lacht en zegt: "Dat is toch geen probleem? Ik zou alles voor jullie doen." Ze pakt de staf en ziet hoe scherp die is. Ze gaat voor de spiegel staan en houdt het tegen haar hals. De staf beweegt uit zichzelf en de wond sluit vanzelf. Het laat een litteken achter op haar hals en de top van de staf wordt rood. Thomas pakt de staf aan en kust zijn moeder. Ze gaan weer terug en Magan is alweer verdwenen. Sophia zucht, maar weet ook dat er geen andere optie is dan gewoon te beginnen met schreeuwen. Ze horen niets en gaan door met schreeuwen. Er komt nog steeds niets aan. Na tien minuten hopeloos geschreeuwd te hebben, ploffen ze tegen een boom. "Waar is hij ooit?", zegt Sophia. Thomas haalt zijn schouders op. Opeens horen ze een zachte schreeuw. Ze kijken op en lopen in de richting van het geluid. Ze zien een konijn die met zijn achterwerk vastzit in een hol. "Lach niet, de grootse Magan heeft een ieniemienie klein foutje gemaakt. Ik maakte mijn hol toen ik een kleiner diertje was. Oepsie. Gaan jullie me nog helpen of niet?", zegt Magan ongeduldig. Sophia pakt de poten vast van het konijn en trekt eraan. Na een tijdje schiet het konijn los en valt Sophia achterover. "Dat had je beter aan kunnen pakken.", zegt Magan. Thomas moet hard zijn best doen om niet op de grond te vallen van het lachen. Het komt niet vaak voor dat een konijn een mens belachelijk maakt. "Zullen we even naar de serieuze dingen gaan? Dank je.", zegt Sophia geïrriteerd, "Wij hebben haar bloed." Sophia geeft hem de staf. "Perfect, alleen... zeg maar ben ik weer een klein dingetje vergeten.", zegt Magan. Sophia en Thomas zuchten en kijken Magan aan. Magan glimlacht gênant en zegt: "Jullie hebben ook en brief nodig van Prates en bloed, dat soort dingen." Hij geeft ze de slangenstaf terug. Hij wenst ze succes en opnieuw moeten Sophia en Thomas op pad.