Duivelskind

Herenigd?

Ze lopen naar het strand. De zon schijnt fel en warm. Sophia en Thomas trekken hun kleren uit en duiken weer het water in. Als ze even hebben gezwommen, komen ze een uil tegen. Het beestje lijkt zeer gestrest. Ook lijkt het alsof de uil ergens naar wijst. Thomas krijgt een rilling en sluit zijn ogen. Opeens ziet hij waar de uil naar wijst en wat hij bedoeld. Hij hoort: "Help hem, snel schiet op! Ik zal de knop omzetten." Thomas opent zijn ogen en kijkt recht in het bedenkelijk kijkende gezicht van Sophia. Thomas zegt dan: "Laat me niet schrikken. Ik zag de ziel van de uil, hij wil dat we snel naar Prates' huis gaan. Er is iets met hem. Kom snel!" Sophia en Thomas zwemmen snel naar de plek waar het huis is, gevolgd door de uil. De uil vliegt sneller en gaat door de luchtpijp naar beneden. Voor ze het weten daalt het waterlevel. Deze keer landen ze op hun voeten, maar blijven steken in het modderige zand. Ze zien Prates op de grond liggen en worstelen zich zo snel mogelijk door het zand. Ze gaan door de deur naar binnen en lopen naar Prates. Hij ligt levenloos op de grond. "Prates, vader kan je me horen? Uil, wat is er mis?", zegt Thomas wanhopig. Voor Sophia lijkt het of Thomas staat te praten met een bewegingsloze uil. De uil zegt: "Prates is neergevallen door stres en zolang hij dat heeft blijft hij liggen. Zorg dat hij kalmeert." Thomas zegt: "Wat kan ik doen dan?" De uil antwoordt: "Liefde, kalmte en geruststelling." Thomas begrijpt de uil nu en gaat naast zijn vader zitten. Hij omhelst zijn vader en zegt: "Vader als je streste om moeder, wij zorgen ervoor dat jullie samen komen. Dat beloof ik met heel mijn hart. Alsjeblieft open je ogen en praat met mij." Thomas begint te huilen. Dan ziet hij dat zijn vader langzaam zijn ogen opent. Met een euforie in zijn hart omhelst hij zijn vader. Prates slaat zijn armen ook om Thomas heen. "Dank je zoon. Maar waarom ben je hier eigenlijk?", zegt Prates. "Magan was iets vergeten, namelijk dat we een brief en bloed van jou nodig hebben.", zegt Thomas. Prates zegt: "Wat moet er in die brief dan?" Sophia antwoordt: "In die brief moet je zeggen dat je Euniana vergeeft en met het bloed wordt gemeten of je de waarheid schrijft en zegt." Prates lacht even en zegt dan: "Natuurlijk spreek ik de waarheid als ik zeg dat ik mijn prachtige vrouw vergeef. Ik zal even wat zandpapier pakken en een pen, dan hebben jullie het ook blauw op geel." Sophia en Thomas moeten lachen om deze niet bedoelde grap. Prates komt naar een tijdje weer terug met een opgerold stuk papier. Hij vraagt: "Hoe zijn jullie hier eigenlijk binnen gekomen?" Thomas antwoordt: "Een uil heeft de deur geopend." Prates lacht en brengt uit: "Dat... haha... was waarschijnlijk... Magan." Sophia vindt dat best logisch aangezien Magan er alles aan zou doen om Euniana en Prates bij elkaar te brengen. "Hoe willen jullie het bloed?", vraagt Prates die zichzelf weer heeft gekalmeerd. Sophia overhandigt hem de staf en zegt: "Hij snijdt uit zichzelf en dat kan je niet veranderen." Prates pakt de staf aan en loopt naar een spiegel. Net als bij Euniana snijdt het uit zichzelf en laat het een litteken achter. Nu kleurt de stok in het midden rood. Thomas en Sophia bedanken Prates en lopen weer terug naar het bos. Nu staat er een oude man bij de opening die zegt: "Ik dacht dat jullie wel wat hulp konden gebruiken. Is de grootse Magan niet aardig?" Sophia en Thomas zuchten. "Nou, nou, niet zo enthousiast. Ik weet al lang dat ik geweldig ben. Even terug naar... jullie.", Magan zegt het laatste met grote afgunst, "Jullie hebben nu alles. Ik zal het even naar de hogere macht brengen en dan is de wet weg. Wacht hier maar even of haal de twee hierheen." Daarna loopt de oude man weg en verandert in een vogel. Hij vliegt eerst nog tegen een boom aan, maar daarna verdwijnt hij in de helderblauwe lucht. Sophia en Thomas besluiten eerst langs Euniana te gaan, dus lopen ze de gigantische berg weer omhoog. Euniana doet zoals gewoonlijk zeer vrolijk de deur open en zegt: "Is het gelukt? Kunnen we elkaar eindelijk in de armen sluiten?" Thomas zegt: "Bijna, Magan brengt hem nu naar de hogere macht. Maar je kan nu meelopen en dan heel even wachten." Euniana knikt en pakt een mantel. Ze slaat hem om en loopt naar buiten. Euniana blijft de hele tijd praten over Prates. Dan staan ze voor het strand en is ze ineens stil. "Deze plek betekent veel voor mij, voor ons. Hier zijn Prates en ik uit elkaar gehaald. Ik weet nog dat we elkaars handen vasthielden tot we echt niet meer konden. De hogere macht had ik nog nooit gezien, tot die dag. Ze sprak met krachtige woorden en verbood ons zo om elkaar te zien. Met pijn in mijn.... Opeens horen ze een harde schreeuw. Ze lopen naar de plek toe en zien een adelaar op de grond liggen. "Er is niets fout gegaan hoor, dit hoorde erbij. De grootse Magan wou alleen maar jullie aandacht trekken.", zegt de adelaar met een pijnlijk gezicht. Euniana lacht en zegt: "Jou heb ik ook al een flinke tijd niet meer gezien. Nog steeds niet helemaal jezelf zie ik." Magan verandert weer in een oude man en zegt: "Ja, maar nu naar het goede nieuws. De hogere macht gaat akkoord, maar wil erbij zijn. Maar mag niet gezien worden door Sophia noch Thomas. Ook mogen Euniana en Prates elkaar pas zien als ze drie meter van elkaar verwijdert zijn." "Dan gaan we toch met de rug naar de hogere macht toe staan?", zegt Thomas. Magan knikt en zegt: "Dat staat de hogere macht toe." Dus wachten ze een tijdje, tot donkere wolken zich samenpakken. Sophia en Thomas beloven dat ze niet omkijken en draaien hun ruggen naar de wolken. Magan wacht tot Euniana haar ogen sluit. Dan scheidt Magan de zee en loopt naar het huis. Hij haalt Prates uit zijn huis en beveelt hem om niet te kijken. Langzaam maar zeker loopt hij naar Euniana. Magan zegt: "Prates en Euniana, voor jullie je ogen openen, heb ik een vraag. Beloven jullie elkaar altijd te steunen en te zorgen voor rust en kalmte in dit rijk?" Tegelijkertijd zeggen ze: "Dat beloof ik." Magan zegt: "Dan mogen jullie je ogen nu open doen." Euniana en Prates kijken elkaar recht in de ogen en omhelzen elkaar. Ze beginnen beiden te huilen en houden elkaars handen vast. Ineens klinkt een harde knal en trilt de grond. Met een grote vuurzee, worden de handen van Euniana en Prates verlicht. Ze openen hun handen en zien een groen dier. Het is groen met spiralen en er komt een klein beetje vuur uit zijn mond. Magan zakt op de grond en zegt: "Mijn lieveling, mijn Dinowaurus je bent er weer." "Bedoel je niet dinosaurus?", vraagt Thomas. "Nee tuurlijk niet. Waarom zou ik?", zegt Magan. Thomas zwijgt. Magan pakt het diertje vast en knuffelt het. Daarna loopt hij weg samen met zijn Dinowaurus. Opeens klinkt de harde stem van de hogere macht: "Sophia, jij moet met mij meekomen. Geen eigen inbreng, gewoon doen." Sophia knikt en loopt achteruit naar de wolk. Thomas moet toekijken terwijl Sophia knock-out gaat en haar lichaam opgetild wordt, waarna het verdwijnt. Dan gaat ook hij knock-out. Hij wordt weer wakker in zijn bed. Zijn moeder loopt de kamer in en omhelst hem meteen. Ze zegt: "Thomas waar ben je geweest? En weet je ook waar Sophia is?" Thomas antwoordt: "Ik heb geen idee."