Ergen Öğretmen (Düzenlenecek)

Bölüm 1: Yeni Okul

Multimedia: Gece.

İyi okumalar!

(NOT: İLK BÖLÜMLER BİRAZ ACEMİLİĞİME DENK GELDİ. DİŞİNİZİ SIKIP BİRAZ İLERLERSENİZ BEĞENECEĞİNİZİ UMUYORUM.)

#Bölüm 1: Yeni Okul."

"Allah kahretsin böyle işi! Nerede ya şu 10. sınıfların ingilizce kitabı?!"

"Kızım salaksın diyorum inanmıyorsun. Ya daha ilk gün değil mi? Ders işleyip öğrencilerin gözünden mi düşeceksin? Biz de sinir olmuyor muyduk ilk gün ders işleyenlere?"

"Doğru dedin, o zaman ben 11. ve 12. sınıfların kitabını da bırakıyorum." Cevap vermeden gözlerini devirmesini "Herhalde (!)" olarak algılayıp çantamdaki kitapları boşalttım.

İlk gün stresini iliklerime kadar yaşıyordum bugün. "Acaba beni kılıbık hocalar gibi görüp de benden soğurlar mı?" diye düşünmeden edemiyordum. Sonra aklıma dank etti. Ulan salak, sen kendin ol gerisi gelir zaten. Şunun şurasında 22 yaşındaydım, çok da yaşlı sayılmazdım.

Kitaplar sığsın diye aldığım kafam kadar çantayı bırakıp, bir çıt-çıtlı kalem ve telefonumu alıp cebime attım.

"Ben çıkıyorum Mor Lahana!"

"Mor Lahana deme bana!"

Cevap vermeden sırıttım ve evden çıktım. Bahar'ın saçları mor olduğu için ona hep "Mor Lahana" derdim. Daha bu yıl üniversiteden mezun olmuştum ama şu an okuluma doğru gidiyordum. Bendeki de şans yani.

Arabama atlayıp heyecanla çalıştırdım ve evin bahçesinden arabayı çıkardım. Okula doğru sürerken içim içime sığmıyordu. Bugünün harika geçeceğine kendimi inandırmıştım ki gözüme saat takıldı. 08:43.

"Geç kaldım, geç kaldım! Bakayım, cidden geç kaldım. Bas gaza Gece, bas gaza. Kim tutar seni bas gaza!"

Kestirmeden gittiğim için boş olan ara sokaklardan hızımı arttırarak geçtim. Okula geldiğimdeyse saat 08:49'du. Yan koltuğa attığım telefonu tekrar cebime sokup, arabadan indim.

Kapıyı kapatıp kafamı kaldırdığımda herkesi bana bakarken bulmuştum. Okul müdürü de dahil. Şimdi yandın Gece.

"Şey, çok mu geç kaldım?"

+++

Öğretmenler odasındaki öğretmenlere iyi dersler dileyip odadan çıktım. Seminer ayında hepsiyle tanışmıştım. Tek tük insanlar hariç gayet iyi öğretmenlerdi.

"10/B" sınıfının kapısına gelince derin bir nefes aldım. Onlara kendimi sevdirebilirdim.

Kapıyı açıp içeri girdiğimde sınıfın her tarafına dağılmış öğrenciler oflayarak sıralarına geçtiler. Masaya telefonumu ve kalemimi koyup öğrencilere döndüm. Her zaman öğretmen masasının köşesine oturup, öğrencileri sorgulamanın nasıl bir his olduğunu merak etmişimdir. Bu yüzden masanın köşesine oturup öğrencilere tek tek baktım. Onlar da bana -saçlarıma- bakıyorlardı.

"Evet arkadaşlar, benim adım Gece. Daha öğretmenliğimin ilk yılı. Anlayacağınız, hala genç ruhluyum ve bu yüzden çok iyi anlaşacağız. İnanın dersler çok keyifli geçecek. Biliyorum öğretmenler hep böyle der ama öğrencilere dersten başlarını kaldırmalarına izin vermezler. Ben öyle değilim içiniz rahat olsun." Öğrencilere tekrar baktığımda yüz ifadelerinde bir değişim olmadığını gördüğümde biraz şevkim kırılsa da pes etmeyecektim.