İtaatkar Deney

Korkular-13-

Haftalar Sonra

Küçük kardeşimi göremiyordum o bıçaklanmadan sonra salimi de göremiyordum ya neyse...

Kâbuslarım azalmıştı ama şu sıralarda beni olay çıkardığım zaman odama götüren adamı düşünüyordum ben öldürmesem bile ben öldürmüş kadar olmuştum siyah göz farkında değildi o beni düşünmüştü sessiz sedasız bu olayın kapanması hoşuma gitmesede birde bunun yüzünden suçlanmak istemiyordum.

Seda bana yine deli deli bakarken yemek yemem zorlaşıyordu.

Çatalı gürültüyle bırakıp ona baktım.
Bu halim onu gülümsetti çatalına makarnasını batırıp Ağzına attıp güzelce çiğneyişini izledim.

Kızlar dedikodu yaparken öğrendiğime göre beni Kod 2 den kıskanıyordu tabii bunu bir açıklaması olabilirdi ama seda ve sevgi kelimesi bir araya gelmeyecek kadar birbirini iten zıt kelimeler nedeni ise sedanın deli bakışları kısa siyah saçlarıyla asiliği ve en önemlisi şiddet yanlısı olması

Şu sıralar olay yapıp Zincirli odaya gidiyordu ama ona katılmadığım için sinirliydi de benim felç kalma şansım olduğunu Ölümden döndüğümü bilmiyordu hanım efendi yokluğumu ise Kod 2 ye bağlamış Kafasında aptalca şeyler kurmuştu.

Oysa ben siyah gözü ve geleceğimi düşünerek beynimi yakmakla meşgul oluyordum.

Salimin küçük kardeşiyle göz göze gelince kesiciyi düşündüm.
Onu seviyorum ilkimdi o benim isteyerek teslim olduğum ikinci adam.
Teslimiyet konusunda siyah göz ilkimdi onu ölü sanarken sığınıp teslim olmuştum benim kurtarıcım ve sığınağımdı her ona kaçtığımda kendimi orda huzurlu bulmuştum sessizce oturup gözlerimize baksak bile.

Salim ise benim koruyucumdu kendi canımı korumuyordu belki ama benden bir parçamı ona emanet etmiştim oda emanetimi iyi bir şekilde yapıyordu.

Başıma vurulmasıyla sinirle burnumdan nefesimi verdim.

Siyah saç yanımdan geçerken sinirli yüzüme bakıp gülmeden bakmayı unutmadı.
İnsani duygular onu kötü birine çeviriyordu kokuyordum siyah göz için aramızda ki bağı sürekli siyah gözü düşünerek geçiriyordum siyah saçlının tavırlarını siyah gözde görmemeyi umuyordum.

Olay çıktığında Kod 2 yi gördüğüm kadar onu da görsem keşke!

İç çekip yemeğine devam ettim umarım üzerinde deney yapıp ona zarar vermiyorlardır.

Ziyaret vakti geldiğinde içim burkuldu Kardeşimi görmeyecektim yine...

"Sen de gide bilirsin" ziyaret için kapıdan geçen kızların olduğu tarafta mavi gözü gördüm ayaklarım ona doğru giderken kızların kaçamak bakışları orda güvenlik sağlayan adamların meraklı bakışları üzerimizdeydi.

"Kardeşimi görecek miyim?"

Başını sallayıp elini göğsünde birleştirdi.

"Sana bunu yapan çocuğun bir daha öyle bir şeye kalkışmayacağına emin olabilirsin"

Kaşlarım çatıldı ona teşekkür etmem gerekiyordu ama tek kelime etmedim.

Onun yüzünden bu durumdaydık, onun yüzünden kardeşimi az görebiliyordum, onun yüzünden ölmeden her gün ölüyorduk hepsi onun suçuydu. Şimdi ise geçmiş karşıma bana güven denen hissi tatmamı söylüyordu oysa burda öğrendiğim bir çok şeyden biriydi kimseye güvenmemek hele ona

Yüzüne düz düz bakınca

"Teşekkür etmeyecek misin?"

Sessizce ona düz düz bakınca kaşlarını çatıp